مورد ستايش است. پس قرآنى كه از يك چنين مقامى نازل شده باشد، آينده آن حساب‌شده و براى هميشه محفوظ است‌ «إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ»،[1] (خداوند هرگز از وعده‌هايى كه مى‌دهد، تخلّف نمى‌ورزد).

5. عرضه روايات بر قرآن‌

از دلايل ديگر سلامت قرآن در طول تاريخ، رواياتى است كه پيغمبر اكرم (ص) فرمود:

«انّ على كل حق حقيقة و على كل صواب نورا فما وافق كتاب اللّه فخذوه و ما خالف كتاب اللّه فدعوه»،[2] (براى رسيدن به هر حقى، حقيقتى است كه آن حق را آشكار مى‌كند و براى پى بردن به هر درستى و راستى، نورى وجود دارد كه به آن راهنمايى مى‌كند [و قرآن همان حقيقت و نورى است كه روشنگر حقيقتها و صوابها است‌] پس هرچه [از احاديث‌] با قرآن موافق باشد آن را برگزينيد و هرچه با آن مخالف باشد واگذاريد).

اكنون اين پرسش مطرح مى‌شود كه اگر احتمال آن مى‌رفت كه قرآن مورد دستبرد قرار گيرد و از اعتبار ساقط گردد، آيا جاى آن بود كه معيار سنجش قرار گيرد و دليل روشن بر صحت و سقم روايات باشد؟ هرگز. قرآن بايستى همواره راه سلامت را در پيش داشته باشد تا بتواند اعتبار خويش را ثابت نگه دارد و معيار سنجش حق و باطل باشد.

6. نصوص اهل بيت‌

در زمينه نفى تحريف، روايات خاصّى از ائمه معصومين (عليهم السلام) در دست است كه به طور كلى، احتمال تحريف يا شبهه تحريف را در قرآن منتفى مى‌سازد و شيعه اماميه به پيروى از اهل بيت معتقدند قرآن همواره از هرگونه تحريف مصون و محفوظ بوده است.

اينك چند نمونه از اين روايات:

روايت اول. در نامه‌اى كه امام، باقر (ع) به سعد الخير نگاشته، چنين آمده است:

«و كان من نبذهم الكتاب ان اقاموا حروفه و حرّفوا حدوده ...»، (و يك نمونه از پشت سر افكندن قرآن، آن بود كه حروف و كلمات آن را استوار، ولى حدود و احكام آن را

[1] . رعد، 31.

[2] . اصول كافى؛ ج 1، ص 69.