شده است. اين‌گونه ادعا درباره قرآن از ذهن كاملا فرسوده نشأت گرفته است.[1]

پس هرگونه گمان زيادت يا نقص يا تبديل در كلمات قرآن، با مسئله اعجاز در نظم موجود منافات دارد.

4. ضمانت الهى‌

يكى از روشنترين دلايل بر سلامت قرآن و ردّ شبهه تحريف، ضمانتى است كه خداوند عهده‌دار شده است كه قرآن را پيوسته مورد عنايت خود قرار داده، از گزند آفات مصون بدارد، «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ» اين آيه كاملا سلامت قرآن را تضمين مى‌كند.

آرى مقتضاى قاعده «لطف» نيز چنين است؛ زيرا قرآن سند زنده اسلام و دليل استوار صحت نبوّت است، بايستى همواره از گزند آفات مصون و محفوظ بماند. هرگونه احتمال دستبرد به قرآن، يعنى تزلزل پايه و اساس اسلام كه برخلاف ضرورت عقل و دين است.

البته همين قرآن كه در دست مسلمانان است، تضمين شده است و همين دليل اعجاز است، نه آنگونه كه امثال حاجى نورى گمان برده است‌[2] كه قرآن در لوح محفوظ يا در سينه پيامبر و اوصيائش محفوظ مانده است؛ زيرا هنرى در آنگونه حفظ وجود ندارد، هنر در حفاظت و حراست از اين قرآن موجود حاضر است كه خداوند با چنين جلال و عظمت از حراست آن ياد مى‌كند و نيز خداوند فرموده است: «وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ»[3]، (و اين كتابى است قطعا شكست‌ناپذير كه هيچ‌گونه باطلى نه از پيش رو و نه از پشت سر به سراغ آن نمى‌آيد، چرا كه از سوى خداوند حكيم و شايسته ستايش نازل شده است).

اين آيه از آيه پيش صريح‌تر است كه قرآن پيوسته از گزند حوادث مصون بوده است، و در آينده نزديك و دور نيز از پيشامدهاى ناگوار در امان خواهد بود و هرگز چيزى آن را ضايع نخواهد كرد. بطلان هرگز عارض قرآن نمى‌شود و مقصود از بطلان، امورى است كه قرآن را از اعتبار ساقط كند و از اصالت خويش آن را دور سازد. خداوند حكيم است، هرگز كار بيهوده نمى‌كند. حميد است، پيوسته كارهاى او

[1] . همان؛ ص 66.

[2] . رجوع كنيد به: نورى، محمد حسين؛ فصل الخطاب؛ ص 360.

[3] . فصلت، 41- 42.