قرائت قرّاء كه مولود اجتهادات شخصى آنان است، ندارد و نمى‌تواند داشته باشد؛ زيرا قرآن موروثى، جدا از قرآن اجتهادى است.

بزرگان- امثال امام بدر الدين زركشى‌[1] و حضرت استاد خويى‌[2]- فرموده‌اند:

«القرآن و القراءات حقيقتان متغايرتان ...»، (قرآن و قرائات دو حقيقتند، آن وحى الهى است كه بر پيغمبر اكرم فرودآمده و اين اختلاف قرّاء بر سر شناخت آن وحى است كه بيشتر مبنى بر اجتهادات شخصى آنان است)؛ لذا حديث «اقرءوا كما يقرأ الناس» ناظر به همان حقيقتى است كه در دست مردم جريان دارد و آن را از پيغمبر (ص) به ارث برده‌اند. نه آنچه بر زبان قاريان جارى است و مولود اجتهادات آنان مى‌باشد و بر سر آن اختلاف دارند؛ بنابراين آنچه معتبر است و حجيّت شرعى دارد، قرائتى است كه جنبه همگانى و مردمى دارد و آن قرائت همواره ثابت و بدون اختلاف بوده و تمامى مصحفهاى جهان يكنواخت آن را ثبت و ضبط كرده‌اند.

همه قرآنهاى مخطوط در طول تاريخ و مطبوع در چند قرن اخير يكنواخت بوده‌[3] و جملگى طبق قرائت حفص است كه همان قرائت مشهور ميان مسلمانان بوده و هست؛ زيرا حفص قرائت را از استاد خويش عاصم و وى از استاد خويش ابو عبد الرحمن سلمى و وى از مولا امير مؤمنان گرفته است كه طبعا همان قرائت پيغمبر اكرم است كه تمامى مردم شاهد و ناظر و ناقل آن بوده‌اند.

امام خمينى (ره) فرموده‌اند: «الاحوط عدم التخلّف عمّا فى المصاحف الكريمة الموجودة بين ايدى المسلمين»،[4] (احوط تخلّف نكردن از قرآن كريم موجود در ميان مسلمانان است).

قرائت حفص‌

يگانه قرائتى كه داراى سند صحيح و با پشتوانه جمهور استوار مى‌باشد، قرائت حفص است كه در طى قرون گذشته تا امروز، ميان مسلمانان متداول بوده و هست و آن به چند سبب است:

[1] . البرهان؛ ج 1، ص 318.

[2] . البيان؛ ص 173.

[3] . لازم است يادآورى شود كه قرائت ورش به روايت قالون تنها در كشور عربى ليبى اخيرا چاپ شده و مورد اعتراض مسلمانان و سران برخى از كشورهاى اسلامى قرار گرفته است.

[4] . تحرير الوسيلة؛ ج 1، ص 152، مسئله 14.