عيسى بن ميناء (120- 220) معروف به قالون، ربيب (پسرخوانده) نافع و ورش، عثمان بن سعيد (110- 197) هستند و همين قرائتى است كه در برخى از كشورهاى مغرب عربى رايج است.

7. كسائى. علىّ بن حمزة (متوفاى 189) قارى كوفه. دو راوى او ليث بن خالد (متوفاى 240) و دورى، حفص بن عمر- كه راوى ابو عمرو هم بود (متوفاى 246) هستند.

قراء عشرة

متأخرين سه نفر ديگر بر اين هفت نفر اضافه كرده‌اند:

8. خلف. خلف بن هشام، راوى حمزه (متوفاى 229) قارى بغداد. دو راوى او ابو يعقوب (متوفاى 286) و ابو الحسن (متوفاى 292) هستند.

9. يعقوب. يعقوب حضرمى (متوفاى 205) قارى بصره. دو راوى او رويس (متوفاى 238) و روح (متوفاى 235) هستند.

10. ابو جعفر. ابو جعفر مخزومى (متوفاى 130) قارى مدينه. دو راوى او ابن وردان (متوفاى 160)، ابن جمّاز (متوفاى 170) هستند.

قراء اربعة عشر

چهار قارى ديگرى كه به قرائت شاذ (خلاف مشهور) قرائت مى‌كردند، ولى مقبول عامّه مردم بودند، بر اين ده قارى افزوده شده‌اند:

11. حسن بصرى. حسن بن يسار (متوفاى 110) قارى بصره. دو راوى او شجاع بلخى (120- 190) و دورى (متوفاى 246) كه او را درك نكرده و با واسطه از او روايت كرده‌اند.

12. ابن محيصن. محمد بن عبد الرحمن (متوفاى 123) قارى مكه. دو راوى او بزّى (170- 250) و ابن شنبوذ (متوفاى 328) هستند كه با واسطه از او روايت كرده‌اند.

13. يزيدى. يحيى بن مبارك (متوفاى 202) قارى بصره. دو راوى او سليمان بن حكم (متوفاى 235) و احمد بن فرج ضرير (متوفاى 303) هستند كه با واسطه از او روايت كرده‌اند.

14. أعمش. سليمان بن مهران اسدى (متوفاى 148) قارى كوفه. دو راوى او شنبوذى (300- 388) و مطوّعى (متوفاى 371) هستند كه با چند واسطه از او روايت كرده‌اند.

اين چهارده قرائت معروف كه هر كدام از طريق دو راوى نقل شده است، مجموعا