ادامه جدول‌

نظريه‌هاى مبالغه‌آميز

برخى از كسانى كه به آداب و رسوم گذشته سخت پايبندند، تصور كرده‌اند كه رسم الخط مصحف، به امر خاصّ پيامبر (ص) به همين نحو و شكل فعلى تدوين شده است و نويسندگان اوليه، دخالتى در نحوه نوشتن كلمات و آيات نداشته‌اند و در پس اين غلطهاى املايى، سرّى و حكمتى پنهان است كه جز خدا، كسى از آن آگاه نيست.

ابن المبارك از شيخ و استاد خود، عبد العزيز الدباغ، نقل مى‌كند كه او گفته است:

رسم الخط قرآن سرّى از اسرار خداوند است و تعيين آن از پيامبر (ص) است و آن حضرت امر كرده است كه قرآن را به اين شكل بنويسند و نويسندگان، بر آنچه از پيامبر (ص) شنيده‌اند، هيچ نيفزوده‌اند و از آن چيزى هم نكاسته‌اند ...

... صحابه و ديگران، به اندازه سر مويى در رسم الخط مصحف دخالت نداشته‌اند و آن تعيين‌شده از جانب پيامبر (ص) است و اوست كه فرموده است به اين شكل تدوين شود؛ جايى با الف زايد و جايى بدون الف، آن را بنويسند؛ زيرا اينها اسرارى است كه عقلها بدان راه نمى‌برد و سرّى از اسرار خداست كه خاصّ كتاب عزيز اوست، نه ديگر كتابهاى آسمانى. همان‌طور كه نظم قرآن معجزه است، رسم آن نيز معجزه مى‌باشد.

عقلها چگونه به سرّ نوشتن الف در «مائة» و حذف آن از «فئه» و اضافه كردن «ياء» به «بايد» و «بايّكم» و نوشتن آنها به صورت «بأييد» و باييكم» پى مى‌برد و يا چگونه مى‌توان فهميد كه چرا در كلمه «سعوا» در سوره حج الف نوشته مى‌شود ولى همين كلمه در سوره سبأ بدون الف «سعو» نوشته مى‌شود و باز چرا كلمه «عتوّا» در