از عدم تغيير اين اغلاط به سلامت كتاب خود و عدم تحريف آن در طىّ قرنها، استناد مى‌كردند. غلطهاى املايى شأنى و تأثيرى ندارد و تصحيح آنها سزاوار بود، ولى براى حفظ حرمت نويسندگان پيشين به آنها دست نزدند.

اكنون نمونه‌هايى از اين اغلاط و مهم‌ترين آنها را در ذيل نقل مى‌كنيم:

وقتى در نظر بگيريم كه مصحفها در آن روز، بدون نقط بوده و از هر علامت و نشانه‌اى كه وسيله تميز حروف نقطه‌دار از بى‌نقطه و نشان دهنده حركت و هجاى كلمات باشد، خالى بوده است، به دست مى‌آيد كه قرائت آنها تا چه حد مشكل بوده است. مثلا