امير المؤمنين عليه السّلام نقل مى‌كرد و از خود حضرت شنيده بود.

ابان مى‌گويد: وقتى اين دو حديث را در بين خود نقل كرديم من و او تنها شديم و مردم متفرق شدند جز من و ابو خليفه، و من آن شب را نزد او ماندم.

احاديث دروغين حسن بصرى در توجيه نفاقش‌

(ابان مى‌گويد:) حسن بصرى آن شب گفت: اگر نبود روايتى كه مردم از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نقل مى‌كنند، چنين گمان داشتم كه همه مردم از زمانى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفته هلاك شده‌اند مگر على و شيعيانش.

گفتم: اى ابو سعيد[1]، حتى ابو بكر و عمر؟ گفت: آرى.

گفتم: اى ابو سعيد، آن روايت چيست؟ گفت: سخن حذيفه كه «قومى نجات پيدا مى‌كنند و تابعين آنها هلاك مى‌شوند»! پرسيدند: اى حذيفه، اين ديگر چطور مى‌شود؟

گفت: «قومى كه سوابقى دارند و در كنار آن بدعتهايى ايجاد كرده‌اند. سپس قومى كه سوابقى ندارند در بدعتهايشان تابع آنان مى‌شوند. آنان با سوابق خود نجات مى‌يابند و تابعينشان بخاطر بدعتهاى آنان هلاك مى‌شوند»[2].

و ديگرى كلام پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به عمر- هنگامى كه براى قتل حاطب بن ابى بلتعة از آن حضرت اجازه مى‌خواست- حضرت فرمود: «اى عمر، تو چه مى‌دانى؟ شايد خداوند نظرى به گروه اهل بدر فرموده‌[3] و ملائكه‌اش را شاهد گرفته كه من آنان را آمرزيدم، پس هر چه مى‌خواهند عمل كنند»[4].

و ديگرى حديث جابر بن عبد اللَّه انصارى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دو چيز را كه باعث و علّت مى‌شوند يادآور شد. گفتند: يا رسول اللَّه از دو باعث و علت، مقصودتان چيست؟ فرمود:

[1]« ابو سعيد» كنيه حسن بصرى است. و اينكه مى‌گويد:« حتّى ابو بكر و عمر» يعنى با آن حديث مى‌پندارى كه ابو بكر و عمر هلاك نشده‌اند؟!

[2] يادآور مى‌شود كه اين حديث از جعليّاتى است كه حسن بصرى براى توجيه نفاقش ذكر مى‌كند.

[3]« ب»: به خاندانى نظر فرموده.

[4] داستان حاطب بن ابى بلتعه در حديث 15 پاورقى 8 بنقل از بحار: ج 21 ص 94 و 121 گذشت.