آيه‌اى از كتاب خدا را از روزى كه حفظ كرده‌ام و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله تأويل آن را به من آموخت و حفظ كردم و بر من املا كرد و من نوشتم، فراموش نكرده‌ام.

آن حضرت هر چه از حلال و حرام يا امر و نهى، يا اطاعت و معصيت كه بود يا تا روز قيامت خواهد شد را ترك نكرد و همه را به من ياد داد و آن را حفظ كردم و يك حرف از آن را هم فراموش نكردم. سپس دست بر سينه من گذاشت و از خدا خواست كه قلب مرا پر از علم و فهم و فقه و حكمت و نور نمايد، و مرا طورى علم دهد كه جهل به من راه نيابد، و طورى حفظ كنم كه فراموشى به من عارض نشود.

روزى به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله عرض كردم: يا نبى اللَّه، از روزى كه براى من آن دعا را كرده‌اى چيزى از آنچه به من آموخته‌اى فراموش نكرده‌ام، پس چرا بر من املا مى‌فرمائى و مرا امر به نوشتن آنها مى‌نمائى؟ آيا نسبت به من از فراموشكارى بيم دارى؟ فرمود[1]:

برادرم، بر تو از نسيان و جهل ترس ندارم. خداوند به من خبر داده كه دعاى مرا در باره تو و شريكهايت كه بعد از تو خواهند بود مستجاب كرده است.

يازده امام، شريكهاى امير المؤمنين عليه السّلام‌

گفتم: يا نبى اللَّه، شريكهاى من كيانند؟ فرمود: آنان كه خداوند ايشان را با خود و من قرين نموده و در حق ايشان فرموده است: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌[2]، «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا و از پيامبر و از اولى الامر خود اطاعت كنيد»، و اگر از منازعه در چيزى خوف داشتيد آن را به خدا و رسول و اولى الامر از خود ارجاع دهيد.

عرض كردم: يا نبى اللَّه، آنان كيانند؟ فرمود: جانشينان، تا آنكه بر سر حوضم بر من‌

[1] اين عبارات در كتاب مختصر اثبات الرجعة چنين است: برادرم، بر تو از نسيان و جهل نمى‌ترسم ولى دوست دارم برايت دعا كنم. خداوند به من در باره تو و شريكهاى تو خبر داده كه حافظ آنان باشد، آنان كه خداوند اطاعتشان را به اطاعت خود و پيامبرش قرين داشته و در باره آنان فرموده است: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ‌ ....

[2] سوره نساء: آيه 59.