عنوان يك شاهد و كسى كه همه دقيقه‌ها و نكته‌هاى ظريف اين تحول را تا حدود زيادى از نزديك مى‌ديده‌ام، مى‌خواهم در اين‌روز كه تحت عنوان شكرانه سلامت امام مراسمى داريم، در اين مجمع صلات و نماز و نيايش خداوند يكتا، از صميم قلب و با تمام وجود بگويم كه عامل اساسى در رهايى ملت ما از آن همه توطئه‌ها و دامهاى تفرقه‌افكنى كه شيطان بزرگ و رژيم دست‌نشانده شاهى و دست‌پرورده عوامل رنگارنگشان در ايران بر سر راه ملت ما به وجود آورده بودند امام بود و امام، [تكبير حضار].

دوستان! اينجا بود كه به نظر من همه مردمى كه مى‌توانستند زيربناها را در لابلاى روبناها بشناسند و بفهمند، مى‌توانستند نقش اصل امامت را در سعادت بشر و در سعادت يك جامعه تجربه كنند. بله، ما در اين دو سال و نيم اخير بيش از هر زمان ديگرى ارزش اصل امامت را در يك عينيت اجتماعى ديديم و شاهد بوديم و يافتيم. آيا پس از پيروزى 22 بهمن، عرصه‌ها و تجربه‌هاى جديدى كه در اين سيزده ما اخير داشتيم كمتر از تجربه‌هاى قبل بود؟ در اين سيزده ماه موارد بسيارى پيش مى‌آمد كه ملت، گروهها، مغزهاى متفكر سياسى و دينى، درباره يك مسأله پيچيده، دچار تشتت و تفرق آراء مى‌شدند. در برخورد با يك مسأله دشوار، در شوراى انقلاب، در دولت موقت، در احزاب، جمعيتها، در روحانيت، در جامعه مدرسين حوزه، در ميان طلاب جوان، نظر واحدى به دست نمى‌آمد. مردد مى‌شديم كه آيا از اين راه بايد به جنگ دشمن رفت يا از آن راه؟ همه مى‌دانستيم كه بايد به جنگ دشمن برويم؛ همه مى‌دانستيم بايد