و چه در زمان غيبت وى، لازم و ضرورى است؛ البتّه در فصل مربوط به «ويژگى‌هاى رهبر اسلامى» به اين مطلب بيشتر اشاره خواهد شد.

2. دليل حكمت‌

مقدّمات اين دليل هم مانند دليل حكمت، بر لزوم جعل امام عليه السّلام پس از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله است؛ به اين صورت كه:

اوّلا: هدايت راستين بشر منوط به وحى است؛ چرا كه انسان، آفريده خداست و اوست كه تمامى رمز و راز جسم و جان بشر را مى‌داند و لذا تنها كسى كه صلاحيّت هدايت بشر را دارد، خود خداوند است. (براساس توحيد در ربوبيّت)

ثانيا: براى هدايت بشر پيامبرانى لازم‌اند تا وحى را به انسان برسانند و پاسخگوى اين نياز بشر باشند. (براى جلوگيرى از نقض غرض و براساس حكمت الهى)

ثالثا: دين اسلام، خاتم نبوت و جاودانى است و براى تأمين مصالح ضرورى جامعه تا روز قيامت آمده است. (براساس ختم نبوّت)

حاصل آن‌كه: هنگامى ختم نبوّت موافق با حكمت الهى است كه توأم با نصب راهبر و امامى بعد از پيامبر خاتم صلّى اللّه عليه و اله باشد.[1] همان‌طور كه ملاحظه شد، اين دليل تا اين‌جا با دليل ضرورت وجود امام تفاوتى ندارد؛ امّا در اين‌جا بايد مقدّمه ديگرى را افزود و آن اين‌كه:

رابعا: از آن‌جا كه براساس مصلحتى بالاتر، از فيض حضور امام معصوم عليه السّلام‌

[1] - آموزش عقايد، ج 1- 2، ص 354.