فقيهان شيعه، اتّفاق نظر دارند كه فقيه جامع الشرايط، كه از آن به
«مجتهد»، تعبير مىشود از سوى امامان معصوم «عليهم السّلام» در همه امورى كه نيابت
در آن دخالت دارد، نايب است. پس دادخواهى در نزد او و اطاعت از حكم او، واجب است.
وى، در صورت لزوم، مىتواند مال كسى را كه اداى حقّ نمىكند، بفروشد او، بر اموال
غايبان، كودكان، سفيهان و ورشكستگان و بالاخره بر آنچه كه براى حاكم منصوب از سوى
امام «عليه السّلام» ثابت است، ولايت دارد. دليل بر اين مطلب، رويات عمر بن حنظله
و روايات هم معنى و مضمون آن مىباشد.[2] سپس محقق
كركى ادامه مىدهد:
اگر كسى از روز انصاف سيره بزرگان علماى شيعه، چون: سيّد مرتضى، شيخ
طوسى، بحر العلوم و علّامه حلّى را مطالعه كند، در مىيابد اينان اين راه را
پيموده و اين شيوه را برپا داشتهاند و در نوشتههاى خود، آنچه را به صحّت و درستى
آن معتقد بودند، آوردهاند.[3]
[1] - زين الدين بن على العاملى الجبعى، مسالك الأفهام،
ج 1، ص 53.
[2] - محقق كركى، وسائل المحقق الثانى، رساله صلاة
الجمعه، ج 1، ص 142.
[3] - ما نمونهاى از اين مطلب را در سخنان شيخ مفيد،
استاد سيّد مرتضى و شيخ طوسى، ديديم.
نام کتاب : ولايت فقيه (مباني، ادله و اختيارات) نویسنده : هادوى تهرانى، مهدى جلد : 1 صفحه : 82