مى‌پردازيم.[1]

نظريه انديشه مدوّن (نظام مند) در اسلام‌

نظريه انديشسه مدوّن در اسلام، رويكردى نظام‌مند در دين‌شناسى و در نهايت پاسخى بنيادين به پرسشهاى زير است:

1. چگونه دين ثابت مى‌تواند دنياى متغيّر را اداره كند؟

2. چه چيزهايى مى‌توان در زمينه‌هاى گوناگون حيات اجتماعى بشر از دين انتظار داشت؟

3. آنچه بايد از دين گرفت، به چه روشى قابل دستيابى است؟

4. ارتباط منطقى علم و دين چگونه است؟

5. همكارى دين‌شناسان و متخصّصان علوم در چه حوزه‌هايى و به چه شكلى امكان‌پذير است؟

اين نظريه از سه بخش تشكيل مى‌شود:

[1] - آنچه در اينجا ارائه مى‌شود روايت سوم اين نظريه است. قبلا روايت اول در مقدمه مقاله.« ساختار كلى نظام اقتصادى اسلام» و روايت دوم در مقاله« نظريه انديشه مدوّن در اسلام» عرضه شده است. روايت چهارم نيز بزودى در كتاب« مبانى كلامى اجتهاد» ارائه خواهد شد.

[ ر. ك: مهدى هادوى تهرانى، ساختار كلى نظام اقتصادى اسلام در قرآن، مجموعه مقالات پنجمين كنفرانس تحقيقاتى علوم و مفاهيم قرآن كريم، زمستان 1372، قم، دار القرآن الكريم، تابستان 1375، صص 330- 426 مهدى هادوى تهرانى، نظريه انديشه مدوّن در اسلام، مجموعه آثار كنگره بررسى مبانى فقهى حضرت امام خمينى( س)، نقش زمان و مكان در اجتهاد، مجلد سوم اجتهاد و زمان و مكان، زمستان 1374، صص 401- 441]