الكفر» يا «دار الكفر» (سرزمين كفر) تلقّى مى‌شود. پس تنها مرزى كه اسلام در جهان مى‌پذيرد. مرز اعتقاد و عقيده است و تنها عقيده ارزشمند از ديدگاه اسلام، همان اسلام است «إن الدين عند اللّه الإسلام»[1] پس سرزمين اسلام يك كشور است و خطهاى فرضى و قراردادى اثرى در هويت يگانه آن، از ديد اسلام، ندارد. اين سرزمين يگان در حالت ايده‌آل توسّط يك امام معصوم «عليه السّلام» بايد اداره شود و حكومت جهانى حضرت مهدى (عج) تحقّق اين آرمان است. در عصر غيبت معصومان «عليهم السّلام» اگر امكان چنين چيزى فراهم شد و مصلحت مسلمانان در اداره مجموعه سرزمين‌هاى آنها در قابل يك كشور بود، فقيه مى‌بايست مجموعه آنها را به صورت يك كشور اداره كند. اگر اداره هر قسمت توسّط يك فقيه- بويژه فقيه بومى- با مصالح مسلمانان سازگارى داشت، بايد همين شيوه اتخاذ شود. بنابر اين، به عنوان يك مبناى ماندنى در مكتب سياسى اسلام، سرزمين اسلام كشور يگانه‌اى است، ولى مى‌توان بنابر مصالح متغيّر آن را به كشورهاى جداگانه يا ايالات و استانها مختلف يك كشور و يا هر شيوه متصوّر ديگرى اداره كرد، كه اين امور در واقع به سازوكار سياسى مرتبط مى‌شود.

[1] - آل عمران، 19.