دو نيم شد، چنانكه مى‌فرمايد:

اقتربت السّاعة و انشقّ القمر* و إن يروا آية يعرضوا و يقولوا سحر مستمرّ.[1] «رستاخيز نزديك گرديد و ماه شكافته شد، هنگامى كه نشانه‌اى (اعجازى) ببينند روى مى‌گردانند و مى‌گويند همه اينها سحر و جادو است».

هرگز نمى‌توان دو نيم شدن ماه را در آيه به روز رستاخيز مربوط دانست. زيرا آيه سوم كه مى‌گويد: «هنگامى كه نشانه‌اى مى‌بينند روى خود را برمى‌گردانند و مى‌گويند همگى سحر است»، گواه بر اين است كه دو نيم شدن ماه در زمان پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم به عنوان اعجاز در برابر ديدگان مخالفان تحقق يافته، ولى آنها را سحر و جادو پنداشتند.

علاوه بر اين، در كتابهاى دانشمندان سنى و شيعه روايات زيادى دراين‌باره وارد شده كه همگى تأييد مى‌كنند كه اين آيات درباره دو نيم شدن ماه در زمان پيامبر نازل شده است، طبرسى مى‌گويد: «همه مفسران اين آيه را مربوط به معجزه شق القمر در زمان پيامبر مى‌دانند».[2]

[1] - قمر/ 1- 2.

[2] - مجمع البيان، ط صيدا، ج 5، ص 186.