وضع، انديشه و كردار پرسشگر اثر بگذارد. پس پرسشهاى بى‌ربط و نامعقول پاسخى نخواهد داشت: «سل عمّا يعنيك» (1) از چيزى بپرس كه درخور شأن تو باشد، نه فراتر از حيطه تفكر و انديشه يا رفتار و عمل تو. در نظر پيشوايان معصوم ما، وارد نشدن به امور نامربوط و نامعقول، نه تنها نشانه دانايى كه نشانه اسلام است، چنان كه امام موسى بن جعفر (عليه‌السلام) در توصيه‌هاى خود به هشام بن حكم مى‌فرمايد: «مِن حُسْن إسلام المرء ترك ما لا يعنيه» (2)؛ از نشانه‌هاى نيك اسلام، عدم دخالت در امور نامربوط است.

3. پرسشگر بايد پرسش خود را به نيكويى و در قالبى زيبا طرح كند، زيرا نيكو پرسيدن نيمى از دانايى است: «حسن السؤال نصف العلم». (3) از برترين و بهترين بهره‌مندان اين فضيلت (نيكو پرسيدن) امام موحدان اميرمؤمنان (عليه‌السلام) است كه افزون بر «قلب عَقول»، در محضر رسول گرامى اسلام‌صلى الله عليه و آله و سلم «لسانى سَئول» يعنى زبانى پرسشگر داشت. آن امام همام در فرازى از سخنان خود، اين خصوصيت را چنين وصف مى‌كند: «مَنْ أحْسَنَ السُؤال عَلِمَ»، «مَن عَلِمَ أحسن‌

______________________________
1- بحار الانوار، ج 1، ص 218.

2 همان، ص 150.

3 همان، ص 224.