اهل سنّت، سعد بن ابى وقّاص را از «عشره مبشّره»[1] مى‌دانند. هم‌چنين او در زمره شش نفرى است كه عمر بن خطاب بعد از خود براى شوراى تعيين كننده خليفه معرفى نموده بود و سعد در آن جلسه از امير مؤمنان على عليه السلام هوادارى نكرد.

با اين حال وقتى معاويه وارد مدينه شد و شخصيت‌هاى آن زمان به ديدن او رفتند، سعد نيز به ملاقات معاويه رفت. معاويه به احترام سعد برخاست و او را در كنار خود نشاند و مشغول گفت و گو شدند تا جايى كه معاويه به او گفت: تو چرا ابوتراب (على بن ابى طالب عليه السلام) را لعن نمى‌كنى؟

سعد در پاسخ معاويه گفت: من از پيامبر درباره على بن ابى طالب عليه السلام فضايلى شنيده‌ام كه تا آن‌ها در ذهن من است، هرگز چنين نمى‌كنم!

معاويه از پاسخ سعد بن ابى وقّاص عصبانى شد و مجلس را با ناراحتى ترك كرد.[2]

معاويه با وجود چنين شخصى نمى‌توانست به آسانى برنامه خود را عملى كند.

پس به ناچار سعد بن ابى وقّاص را از ميان راه خود برداشت و همان طور كه امام حسن عليه السلام را مسموم كرد، او را نيز به وسيله سم به قتل رسانيد.[3]

3. عايشه و مخالفت او با طرح جانشينى يزيد

همان گونه كه اشاره شد، هنگامى كه معاويه وارد مدينه شد، با شخصيت‌هاى مختلفى ملاقات كرد و ولايت‌عهدى يزيد را با آنان مطرح نمود. از جمله آن افراد

[1] - منظور از« عشره مبشّره»، ده نفرى هستند كه اهل سنّت از پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله روايتى را مبنى بربهشتى بودن اين افراد نقل مى‌كنند. البته جعلى بودن اين حديث در جاى خود به اثبات رسيده است

[2] - سنن ترمذى: 5/ 301؛ شرح مسلم: 15/ 175؛ فتح البارى: 7/ 60؛ السنن الكبرى( نسائى): 5/ 107؛ خصائص اميرالمؤمنين( نسائى): 48؛ الإصابة: 4/ 468؛ أسد الغابة: 4/ 25 و منابع ديگر

[3] - مقاتل الطالبيين: 80؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: 16/ 49