از انواع ديگر سوگوارى، نوحه‌سرايى، پيراهن چاك كردن، لباس مشكى پوشيدن و در اين راستا طعام دادن، تعطيل كردن بازارها، مغازه‌ها، مدارس و درس‌هاست. همه اين موارد مدرك دارد، حتّى در مواردى از منابع اهل سنّت مدرك معتبرى وجود دارد. حال اگر اين موارد گفته نشده است، چه بايد كرد؟

شركت در محافل عزادارى‌

راوى مى‌گويد: به امام كاظم عليه السلام گفتم:

إنّ امرأتي وامرأة ابن مارد تخرجان في المآتم فأنْهاهما، فتقول لي امرأتي: إن كان حراماً فانْهِنا عنه حتّى نتركه وإن لم يكن حراماً فلأيّ شي‌ء تمنعناه؟ فإذا مات لنا ميّت لم يجئنا أحد؛

همسر من و همسر ابن مارد براى شركت در مجالس عزا از خانه خارج مى‌شوند و من آن دو را نهى مى‌كنم. همسرم در پاسخ مى‌گويد: اگر رفتن ما حرام است، بگو تا ما نرويم و اگر حرام نيست، پس چرا ما را منع مى‌كنى؟ پس اگر كسى از ما از دنيا برود، ديگر كسى در مجلس عزاى ما شركت نمى‌كند!

در پاسخ امام كاظم عليه السلام دقّت كنيد. حضرتش در پاسخ فرمودند:

عن الحقوق تسألني؟ كان أبي‌ عليه السلام‌ يبعث أمّي وأمّ فروة تقضيان حقوق أهل المدينة؛[1]

تو درباره حقوق اجتماعى از من سؤال كردى. پدرم (امام صادق‌ عليه السلام‌) همواره مادر و همسرشان را (به خانه‌هاى مردم مدينه جهت شركت در عزاى آن‌ها) مى‌فرستادند تا حقوق ايشان را ادا كنند.

بنابراين، از اين روايت مى‌توان اين گونه استفاده نمود:

[1] - همان: 239، باب 69، حديث 1