1. شركت در مجالس ديگران از حقوق اجتماعى است؛ از اين رو از باب اداى حقّ و دَين بايد در مراسم عزاى ديگران شركت كنيم كه اين رفت و آمدها و تسليت گفتن‌ها نوعى حقّ محسوب مى‌شود؛

2. در مراسم عزادارى ديگران شركت كنيم تا ديگران نيز در مراسم ما شركت كنند و اين در زمره آداب مكتب اهل بيت عليهم السلام است؛

3. اين اداى حقّ برنامه‌اى مستمر بوده؛ زيرا كه حضرتش فرمود: «كان أبي يبعث أمّي وأمّ فروة ...»؛ پدرم (امام صادق‌ عليه السلام‌) همواره مادر و همسرشان را (به خانه‌هاى مردم مدينه جهت شركت در عزاى آن‌ها) مى‌فرستادند؛

4. مردها بى‌جهت نبايد مانع شركت زن‌هايشان در عزاى مؤمنان ديگر شوند.

در روايتى ديگر امام باقر عليه السلام مى‌فرمايند:

إنّما تحتاج المرأة في المأتم إلى النوح لتسيل دمعتها؛[1]

همانا زن در مجالس عزادارى به نوحه‌سرايى احتياج دارد تا اشك بريزد.

به اين نكته دقّت كنيد! امام صادق عليه السلام نمى‌فرمودند كه خادمه من برود و در فلان مجلس عزا شركت كند؛ بلكه مادرشان را با آن مقام عالى به مجالس عزاى اهل مدينه مى‌فرستادند. اين بيان‌گر اهميّت مطلب و نشان دهنده وجود حقّ و حقوقى اجتماعى است كه اين آداب بايستى در ميان مردم مراعات شود.

حال اگر در ميان مردم چنين حق و حقوقى وجود داشته كه ائمّه عليهم السلام به اداى آن‌ها تشويق مى‌كرده‌اند، درباره مراسم عزادارى اهل بيت عليهم السلام چه حقوقى بر گردن ماست؟ ما كه بر آنيم حقوق اهل بيت عليهم السلام را ادا كنيم، چگونه بايد رفتار كنيم؟

وقتى ابراهيم فرزند پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله از دنيا رفت، حضرتش در عزاى‌

[1] - همان: 242، باب 71، حديث 1