نام کتاب : نا گفته هايى از حقايق عاشورا نویسنده : حسينى ميلانى، سيد على جلد : 1 صفحه : 265
نگاهى به انواع عزادارى و سوگوارى
گفتيم كه اقامه عزا و سوگوارى سيّدالشهداء عليه السلام به گريه ختم
نمىشود، بلكه انواع ديگرى از عزادارى وجود دارد كه از جمله آنها جزع و نوحهگرى
است.
اكنون اين سؤال مطرح است كه معناى جَزَعْ و نوحهگرى چيست و چه حكمى دارد؟
در روايتى آمده است كه جابر گويد: از امام باقر عليه السلام پرسيدم
جزع چيست؟
حضرت فرمودند:
أشدّ الجزع: الصُّراخ بالويل والعويل ولطم الوجه والصدر وجزّ الشعر
من النواصي؛[1]
شديدترين فريادها: واويلا گفتن، زدن به صورت و سينه و كندن مو از سر
است.
در روايت معتبر ديگرى آمده كه حضرتش فرمودند:
كلّ الجزع والبكاء مكروه سِوى الجزع والبكاء على الحسين عليه السلام؛[2]
هر جزع و نوحهگرى و گريستن ناپسند است مگر جزع و گريستن بر شهادت
امام حسين عليه السلام.
از انواع ديگر عزادارى، لطمه زدن به صورت، سينه زدن و واويلا گفتن
است كه همه اين موارد نزد خداوند متعال و در مكتب اهل بيت عليهم السلام امرى
پسنديده به شمار مىرود و همه اينها بايد برگزار شود.
البتّه بايستى در محدوده شرع باشند كه مراجع تقليد حدود شرعى آنها
را همانند حدود ديگر امور تعيين مىكنند و احكام شرع را براى ما معيّن مىنمايند و
ما نيز بايد مطيع آنان باشيم. گرچه افرادى هستند كه بىدليل و از روى جهل
سخنپراكنى مىكنند كه حساب آنان جداست.