إنّ يزيد بلغ من قبائح الفسق والانحلال عن التقوى مبلغاً لا يستكثر عليه صدور تلك القبائح منه، بل قال الإمام أحمد بن حنبل بكفره. وناهيك به علماً وورعاً بأنّه لم يقل ذلك إلّالقضايا وقعت منه صريحة في ذلك ثبتت عنده.[1]

بنا به قول ابن حجر، احمد بن حنبل داراى مقامى بلند از جهت ورع و تقواست.

با اين اوصاف اگر احمد كسى را به طور صريح تكفير كند، لابد به علت كارهايى است كه از آن فرد سرزده است.

پس معلوم مى‌شود كه سر زدن اين جنايت‌ها از يزيد در نزد احمد بن حنبل ثابت بوده است؛ از اين رو، حكم به كفر يزيد بن معاويه نموده است.

افراد ديگرى غير از ابن حجر، تكفير احمد بن حنبل يا امر او به لعن يزيد بن معاويه را روايت كرده‌اند. حال با اين وجود اگر بعضى‌ها كلام احمد را تكذيب كنند و بگويند: اين مطلب از احمد بن حنبل ثابت نيست و معلوم نيست كه احمد چنين گفته باشد! ما در پاسخ آنان مى‌گوييم: اگر احمد يزيد را تكفير نكرده باشد، همانند كسانى خواهد شد كه از قول حق، اقرار به واقع و بيان حقيقت خوددارى كرده و در ظلم‌هاى يزيد شريك شده است.

دانشمندان معتقد به لعن يزيد

گروهى ديگر از علماى اهل سنّت لعن وى را جايز مى‌دانند و برخى نيز به طور صريح يزيد را لعن مى‌كنند؛ از جمله:

قاضى ابويعلى فرّاء،

حافظ ابوالفرج ابن جوزى،

حافظ ابوالحسن هيثمى،

[1] - همان: 270- 271