عبداللَّه از بالاى دارالاماره سقوط نمود و استخوان‌هايش خُرد گرديد؛ امّا هنوز رمقى در بدن داشت كه نانجيبى به نام عبدالملك بن عمير لخمى كه از قاضيان شهر كوفه بود، پيش آمد و سر اين بزرگوار را بريد. وقتى از اين كار وى انتقاد كردند، گفت:

أردتُ أن اريحه؛ مى‌خواستم او را راحت كنم![1]

آرى، به جاى اين‌كه به او رسيدگى و معالجه‌اى كند و خدمتى نمايد، ذبحش مى‌كند!

قتل و كشتار

از ديگر برنامه‌هاى ابن زياد در شهر كوفه، به شهادت رساندن بزرگان شيعيان واقعى و مواليان حقيقى اهل بيت عليهم السلام بود. او همانند پدرش زياد بن ابيه، اين برنامه را اجرا كرد. از ميان كسانى كه به دستور ابن زياد به شهادت رسيده‌اند افراد زير را مى‌توان نام برد:

1. ميثم تمّار

ميثم تمّار از كسانى است كه به دست ابن زياد به شهادت رسيده است.

جريان ميثم و اين كه حضرت امير مؤمنان على عليه السلام كيفيت شهادتش را به او خبر داده بودند، از وقايع جالب، عجيب و شنيدنى است. نوشته‌اند: حبيب بن مظاهر از كيفيت شهادت ميثم باخبر بوده و عجيب‌تر اين‌كه رشيد هجرى نيز از احوال هر دو نفر اطّلاع داشته است.

در كتاب رجال كشى آمده است:

روزى حبيب بن مظاهر و ميثم تمّار با هم ملاقات مى‌نمايند و به يكديگر از

[1] - الإرشاد: 2/ 71؛ تاريخ الطبري: 5/ 300؛ الكامل فى التاريخ: 4/ 43