امير مؤمنان عليه السّلام تحقق همه‌جانبه امنيت و سركوب كردن افزون طلبانى را كه منشأ ناامنى و هرج‌ومرج در جامعه مى‌باشند، وظيفه خطير رهبر شايسته دانسته، مى‌فرمايند:

أيّها الناس، إنّ أحقّ الناس بهذا الأمر أقواهم عليه، و أعلمهم بأمر الله فيه، فإن شغب شاغب استعتب، فإن أبى قوتل؛[1] اى مردم! سزاوارترين اشخاص به خلافت، آن‌كه در تحقق حكومت نيرومندتر و در آگاهى از فرمان خداوند داناتر باشد، تا اگر آشوب‌گرى به فتنه‌انگيزى برخيزد به حق باز گردانده شود و اگر سرباز زد، با او مبارزه شود.

بر اين اساس ضرورى است كه در حكومت علوى، امنيت فراگير، تأمين شود و حتى اقليت‌هاى مذهبى نيز مانند ساير آحاد جامعه، احساس امنيت نمايند.

در اين راستا، امام عليه السّلام به مأمورين مالياتى خود مى‌فرمايند:

و لا تمسّنّ مال أحد من الناس مصلّ و لا معاهد؛[2] هرگز مبادا كه به مال احدى از مردم چه نمازگزار (مسلمان) و چه غير مسلمانى كه در پناه اسلام است، دست باريد.

و طاق شدن تحمل و صبر امام عليه السّلام در جريان دست‌اندازى و تعدّى لشكريان شام به قلمرو حكومت علوى و شكستن حريم امن‌زنى معاهد، كه حضرت فرمودند:

فلو أنّ امرءا مسلما مات من بعد هذا أسفا ما كان به ملوما بل كان به عندى جديرا؛[3] اگر براى اين حادثه تلخ، مسلمانى از روى تسف بميرد، ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار است.

نهفته در اهميت تأمين امنيت فراگير در چنين حاكميتى است.

[1] - نهج البلاغه، خطبه 173.

[2] - نهج البلاغه، نامه 51.

[3] - همان، خطبه 27.