بنابراين، در حكومت علوى برخلاف نظام‌هاى مبتنى بر ثروت و زد و بندهاى جناحى و قومى، قانون برخاسته از معيارهاى وحيانى، شاخص صحت رفتارها و ملاك پاداش‌ها و جزاها است كه اجراى كامل آن درباره دور و نزديك از رسالت‌هاى مهم حكومت در بينش امام على عليه السّلام مى‌باشد كه حضرت فرمودند:

و إنّما علينا أن نأمركم بما أمركم الله به، و أن ننهاكم الله عنه، و أن نقيم أمر الله فى قريب النّاس و بعيدهم، لانبالى فيمن جاء الحقّ عليه.[1]

3. برابرى در بهره‌مندى از امنيت‌

آرامش و اطمينان‌خاطرى كه مايه پيشرفت و زمينه اجراى وظايف فردى و اجتماعى است، حاصل وجود امنيت در همه زمينه‌ها به ويژه در ابعاد اجتماعى، اقتصادى، فكرى و فرهنگى مى‌باشد. امير مؤمنان عليه السّلام در بيان اهميت امنيت مى‌فرمايند:

رفاهيّة العيش فى الأمن؛[2] رفاه و آسايش زندگى در پرتو (امنيت) است.

لا نعمة أهنأ من الأمن؛[3] نعمتى گواراتر از امنيت نيست.

در پرتو امنيت است كه مى‌توان اقتدار ملّى را تأمين و باورها و ارزش‌هاى اصيل جامعه را از دست‌اندازى دشمنان حفظ كرد؛ لذا حضر امير عليه السّلام شهرى را كه در آن امنيت نباشد، جزء بدترين شهرها دانسته، مى‌فرمايند:

شرّ البلاد، بلد لا أمن فيه و لا خصت.[4]

[1] - همان.

[2] - همان، ص 100، ح 5483.

[3] - همو، غرر الحكم و درر الكلم، ج 6، ص 435، ح 10911.

[4] -« بدترين شهرها، شهرى است كه نه امنيت داشته باشد و نه فراوانى». همان، ص 165، ح 5684.