شيئا صغيرا أو كبيرا، لأشدّنّ عليك شدّة تدعك قليل الوقر، ثقيل الظّهر، ضئيل الأمر؛[1] سوگند به خدا! سوگند مؤكّد و راست، اگر به من گزارش رسد كه در ثروت عمومى مسلمانان، از تو خيانتى كوچك يا بزرگ سر زده است، چنان برخورد سختى از من بينى كه كم‌ارج و گران‌بار، منزوى شوى و از متن جريان‌هاى اساسى جامعه بيرون افتى.

حضرت براى برچيده شدن چهره ظالمانه فقر و محروميت، گاه خود سراغ تنگ‌دستان رفته نيازشان را برآورده مى‌كردند. «محمد بن حنفيه» مى‌گويد: آن‌گاه كه تاريكى شب همه جا فرامى‌گرفت، قنبر را صدا مى‌زد و با كوله‌بارى از خرما و آرد به سوى خانه‌هايى كه قبلا شناسايى كرده بود به راه مى‌افتاد؛ به گونه‌اى كه هيچ‌كس از كار او آگاه نمى‌شد [تا مايه حفظ آبروى فقرا و محرومين باشد.][2] از سفارشات و دستورات مهم مولا على عليه السّلام به مالك اشتر به هنگام نصب وى به ولايت مصر، در مورد مستضعفان و رسيدگى جدّى به حوائج و گشايش حال آنان است. آن حضرت در بخشى از اين توصيه‌ها فرمودند:

اللّه‌اللّه فى الطبقة السفلى من الذين لا حيلة لهم، من المساكين و المحتاجين و أهل البؤسى و الزمنى ... و احفظ لله ما استحفظك من حقّه فيهم. و اجعل لهم قسما من بيت مالك و قسما من غلات صوافى الاسلام فى كل بلد، فانّ للاقصى منهم مثل الذى الادنى و كلّ قد استرعيت حقّه ... و تفقّد امور من لا يصل إليك منهم ممّن تقتحمه العيون و تحقره الرجال، فقرغ لاولئك ثقتك من أهل الخشية و التواضع فليرفع إليك امورهم ثم اعمل فيهم بالاعذار إلى اللّه يوم تلقاه؛[3]

[1] - همان، نامه 21.

[2] - زمخشرى، ربيع الأبرار و نصوص الأخبار، ج 2، ص 148.

[3] - نهج البلاغه، نامه 53.