مى‌خرى و با زنان ازدواج مى‌كنى؟ ... پس از خدا بترس و اموال آنان را بازگردان و اگر چنين نكنى و خدا مرا فرصت دهد تا بر تو دست يابم، تو را كيفر خواهم نمود كه نزد خدا عذرخواه من باشد و با شمشيرى تو را مى‌زنم كه به هركس زدم، وارد دوزخ گرديد.

متن نامه‌اى ديگر از حضرت به يكى ديگر از كارگزاران در همين خصوص چنين است:

بلغنى عنك أمرّ، إن كنت فعلته فقد أسخطت إلهك، و عصيت إمامك، إنّك تقسم فى‌ء المسلمين الّذى حازنة رماحهم و خيولهم، و أريقت عليه دماؤهم، فيمن اعتامك من أعراب قومك فوالذّى فلق الحبّة وبرا النسمة، لئن كان ذلك حقا لتجدنّ لك عليّ هوانا و لتخفّنّ عندى ميزانا، فلا تستهن بحقّ ربّك و لا تصلح دنياك بمحق دينك، فتكون من الأخسرين أعمالا؛[1] گزارشى از تو به من رسيده كه اگر چنان كرده باشى، خداى خود را به خشم آوردى و امام خويش را نافرمانى كردى. خبر رسيد كه تو غنيمت مسلمانان را كه نيزه‌ها و اسب‌هاشان فراهم‌كرده و با ريخته شدن خون‌هاى‌شان به دست آمده، ميان اعراب خويشاوندت كه تو را برگزيده‌اند، تقسيم كرده‌اى. به خدايى كه دانه را شكافت و پديده‌ها را آفريد؛ اگر اين گزارش درست باشد، در نزد من خوارشده و منزلت تو سبك گرديده است. پس هرگز حق پروردگارت را سبك مشمار و دنيايت را به بهاى دينت سامان مده كه در اين صورت از زيان‌كارترين كسان خواهى بود.

امام عليه السّلام در نامه‌اى به يكى از كارگزارانى كه در او شائبه خيانت بود، ضمن هشدارى شديد مى‌نويسند:

و إنّى أقسم بالله قسما صادقا، لئن بلغنى أنّك خنت من فى‌ء المسلمين‌

[1] - همان، نامه 43.