نمى‌كنيد، اين‌ها را پنهان نمودم تا موقع نياز استفاده شود. امام عليه السّلام با عتاب او فرمودند:

لقد أحببت أن تدخل بيتى نارا كثيرة! ... ثم قال: اقسموه بالحصص، ففعلوا؛[1] تو قصد فراهم‌كردن شعله‌هاى آتش در خانه‌ام كردى! ... سپس دستور دادند كه همه آن اموال را بين مسلمانان تقسيم كردند.

در حكومت علوى هيچ تحملى در مورد خيانت‌هاى مالى وجود ندارد و خائنان به اموال عمومى بى‌هيچ مسامحه و اغماضى، بازخواست و مؤاخذه مى‌شوند. متن برخى از نامه‌هاى امام عليه السّلام به كارگزارانى كه گزارش‌هايى در خيانت به اموال عمومى، از آنان دريافت كرده بودند، بسيار تند و هشداردهنده است. در يكى از اين نامه‌ها حضرت چنين مى‌نويسند:

فسبحان الله! أما تؤمن بالمعاد؟ أو ما تخاف نقاش الحساب! أيّها المعدود عندنا من أولى الألباب، كيف تسيغ شرابا و طعاما، و أنت تعلم أنّك تأكل حراما و تشرب حراما و تبتاع الإماء و تنكح النساء من أموال اليتامى و المساكين و المؤمنين و المجاهدين ... فاتّق اللّه واردد الى هؤلاء القوم أموالهم فإنّك إن لم تفعل، ثمّ أمكننى الله منك لأعذرنّ إلى الله فيك و لأضربنّك بسيفى الذى ما ضربت به أحدا إلّا دخل النّار!؛[2] سبحان الله! آيا به معاد ايمان ندارى؟ و از حساب‌رسى دقيق قيامت نمى‌هراسى؟

اى كسى كه در نزد ما از خردمندان به شمار مى‌آمدى، چگونه نوشيدن و خوردن را بر خود گوارا نمودى، درحالى‌كه مى‌دانى حرام مى‌خورى و حرام مى‌نوشى! چگونه با اموال يتيمان و مستمندان و مؤمنان و مجاهدان راه خدا، كنيزان‌

[1] - همو، موسوعة الإمام على بن ابى طالب عليه السّلام، ج 4، ص 223؛ ر. ك: محمد باقر مجلسى، بحار الأنوار، ج 41، ص 131.

[2] - نهج البلاغه، نامه 41.