خدا را خدا را، در خصوص طبقات محروم جامعه، كه هيچ چاره‌اى ندارند، از زمين‌گيران، نيازمندان، گرفتاران، دردمندان، ... پس براى خدا پاسدار حقى باش كه خداوند براى اين طبقه معين فرموده است، بخشى از بيت المال و بخشى از غلات زمين‌هاى غنيمتى اسلام را در هر شهرى به طبقات پايين اختصاص ده زيرا براى دورترين مسلمانان همانند نزديك‌ترينشان سهمى مساوى وجود دارد و تو مسئول رعايت آن مى‌باشى ... به ويژه امور كسانى را از آنان بيشتر رسيدگى كن كه از كوچكى به چشم نمى‌آيند و ديگران آن را كوچك مى‌شمارند و كمتر به تو دسترسى دارند، براى اين كار از افراد مورد اطمينان خود كه خداترس و فروتنند انتخاب كن، تا پيرامونشان تحقيق و مسائل آنان را به تو گزارش كنند. سپس در رفع مشكلات‌شان به گونه‌اى عمل كن كه در پيشگاه خدا عذرى داشته باشى.

بنابراين، در حكومت علوى نهايت تلاش براى نهادينه كردن برابرى در بهره‌مندى اقشار جامعه از امكانات و اموال عمومى انجام مى‌پذيرد تا رفاه اجتماعى تحقق يابد؛ همان‌گونه كه امام على عليه السّلام در مورد رفاه جامعه تحت ولايت خويش مى‌فرمايند:

ما أصبح بالكوفة أحد إلّا ناعما، إنّ أدناهم منزلة ليأكل البرّ، و يجلس فى الظّلّ و يشرب من ماء الفرات؛[1] كسى در كوفه نيست كه در رفاه به سر نبرد، حتى پايين‌ترين افراد، نام گندم مى‌خورند و سرپناه دارند و از آب فرات مى‌آشامند.

2. برابرى مقابل قانون‌

اصل «برابرى مقابل قانون» از مهم‌ترين قائمه‌هاى حكومت علوى محسوب‌

[1] - محمد باقر مجلسى، بحار الأنوار، ج 40، ص 327؛ ابن شهر آشوب، المناقب، ج 2، ص 99.