عناصرى است كه بر استفاده از اين روش تأكيد مى‌كند و بر مشاركت مردم در زندگى اجتماعى و سياسى و دخالت و نظارت آنان در امور كلان اجتماعى و سياسى صحه مى‌گذارد.

دموكراسى به مثابه يك روش گرچه بر پايه‌هاى ارزشى و فلسفى ويژه‌اى تكيه نزده است، در سيماى يك فرايند تصميم‌گيرى كه در حوزه‌هاى كلان جامعه از واگذارى قدرت سياسى به افراد و احزاب خاص گرفته تا قانون‌گذارى و تصويب قوانين و لوايح، اقتضائات و قواعد خاص خود را دارد كه بدون تحقق آنها مردمسالارى معنا نخواهد داشت. براى نمونه برابرى شهروندان در حقوق سياسى و اينكه افراد واجد شرايط تصميم‌گيرى و رأى دادن بايستى داراى حق رأى برابر باشند از زمره اين قواعد است. همچنين بايستى فضاى سياسى و فرهنگى جامعه مردمسالار به گونه‌اى باشد كه شهروندان بتوانند با آگاهى و آزادانه در فرايند تصميم‌گيرى و رأى دادن مشاركت نمايند. اين امر وجود حداقلى از آزادى‌هاى مدنى مانند آزادى انديشه و بيان را ضرورى و لازم مى‌شمارد.

2. مراد از وصف دينى‌

گفته شد كه نظريه مردمسالارى دينى مشتمل بر دو واژه است كه هر يك نيازمند ايضاح مفهومى است. در بند پيشين نشان داديم كه از واژه مردمسالارى، دموكراسى به مثابه يك روش را اراده كرده‌ايم. حال پرسش اين است كه تركيب اين روش با دين به چه معنا است و وصف دينى دقيقاً به چه مطلبى اشاره مى‌كند؟

نخستين نكته‌اى كه اين تركيب به مخاطب خود القا مى‌كند، آن است كه اين نظام سياسى گونه‌اى از حكومت دينى است كه مى‌خواهد به مردمسالارى و اعمال روشهاى دموكراتيك در وجوه مختلف زندگى سياسى يك جامعه دينى متعهد باشد. در نگاه اول به نظر مى‌رسد كه ما با دو احتمال و فرض كلى مواجه هستيم. فرض نخست آن است كه اساساً وصف دينى يا غيردينى ضابطه مناسبى براى تقسيم‌بندى انحاى نظامهاى سياسى به لحاظ ماهيت درونى و شيوه مديريت جامعه نمى‌باشد. حكومت دينى به لحاظ شيوه مديريت جامعه و نحوه اداره‌