عَدْلٍ مِنْكُمْ؛ 49 «دو تن عادل از ميان شما به آن حكم كنند» پس خداوند در مورد خرگوشى كه قيمتش يك درهم است، حكم كرده است و به طريق اولى سزاوارتر است كه در مورد اين مسئله نيز حكم شود. آنها با شنيدن اين استدلال ابن عباس از سخنشان برگشتند و او چنين ادامه داد:

اما اين‌كه مى‌گوييد: چگونه كشت ولى اسير نگرفت، كدام يك از شما اگر هم‌راه او بوديد و عايشه همسر پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم جزء سهمش قرار مى‌گرفت، حاضر بوديد او را بگيريد و چه مى‌كرديد؟ درحالى‌كه خداوند بلند مرتبه مى‌فرمايد: وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً؛ 50 «و مطلقا [نبايد] زنانش را پس از [مرگ‌] او به نكاح خود درآوريد» گفتند:

ما از اين سخن خود نيز برگشتيم. ابن عباس گفت: اما اين‌كه مى‌گوييد او اسمش را از خلافت محو كرد، مقصودتان اين است كه چون ميان او و معاويه موافقت‌نامه‌اى امضا شد، چنين نوشته شد: اين چيزى است كه امير مؤمنان على عليه السّلام با معاويه درباره آن توافق كرد و آنها گفتند: اگر تو امير مؤمنان بودى، با تو نمى‌جنگيديم. پس على عليه السّلام نامش را حذف كرد، ابن عباس ادامه داد: اگر على عليه السّلام عنوان خليفه را از اسمش حذف كرد، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نيز عنوان نبوّت را از اسمش حذف نمود؛ هنگامى كه آن حضرت با سهيل بن عمر در حديبيه صلح‌نامه را امضا مى‌كردند، كاتب چنين نوشت: اين چيزى است كه موافقت كرد طبق آن پيامبر خدا با سهيل بن عمر. سهيل گفت: اگر تو پيامبر خدا بودى، ما با تو مخالفت نمى‌كرديم. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم به على عليه السّلام فرمود: آن را محو كن! على عليه السّلام چنين نكرد. پس به او فرمود آن را به من نشان ده و على عليه السّلام چنين كرد و پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم با انگشتان خود آن را محو نمود. با شنيدن سخنان ابن عباس برخى از آنها از قصد خود منصرف شدند و چهار هزار نفرشان بر قصد خود باقى ماندند و على عليه السّلام با آنها جنگيد و آنها را كشت. 51

د) مصونيت اموال‌

از ديگر احكامى كه از سيره امام على عليه السّلام در نبرد با اهل بغى مى‌توان استنباط كرد، مصونيت اموال آنهاست. شيخ طوسى در اين‌باره مى‌نويسد:

چون نبرد ميان اهل عدل و بغى- چه با شكست اهل بغى و چه با بازگشتشان به طاعت امام- پايان يافت، با اين‌كه پيش از اين اموال‌