كه با كسانى كه باوجود ترويج و تبليغ دين اسلام، حقيقت اسلام را نمى‌پذيرند و بر اديان اسلاف خويش پابرجا مى‌مانند، چگونه بايد برخورد كرد؟

ترديدى نيست كه ملحدان و منكران حضرت حق، هيچ جايى در اين سرزمين خاكى نخواهند داشت و امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف با آنان قاطعانه و با قوه قاهره برخورد خواهد كرد و هيچ‌گونه مدارا و مسامحه‌اى را در حق آنان روا نمى‌دارد، ولى درباره برخورد امام با اديان الهى و وضعيت آنها در عصر ظهور، براساس روايات دو فرضيه طرح شدنى است:

1. ضرورت اسلام آوردن اهل كتاب‌

براساس اين ايده بايسته است قاطبه جامعه بشرى به دين اسلام تشرف يابند.

در اين ميان، بسيارى با ميل و رغبت به دين اسلام مى‌گروند، چنان‌كه امام باقر عليه السّلام مى‌فرمايد:

فلا يبقي يهوديّ و لا نصرانيّ و لا أحد ممّن يعبد غير اللّه إلّا آمن به و صدّقه و يكون الملّة الإسلام؛ 67

هيچ يهودى و نصرانى و كسى كه غير خدا را مى‌پرستد، باقى نمى‌ماند مگر اين‌كه به او ايمان آورد و تصديقش كند و تنها يك آيين (اسلام) وجود خواهد داشت.

اگر كسانى هم پس از تبليغ دين اسلام، از قوه خرد و فطرت خويش تأثير نپذيرند، با قوه قاهره به پذيرش دين اسلام وادار مى‌گردند و در صورت مقاومت بسيار، كشته مى‌شوند. امام صادق عليه السّلام در اين باره فرمود:

لا يأتون علي أهل دين إلّا دعوهم إلى اللّه و إلى الإسلام و إلى الإقرار بمحمّد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و من لم يقرّ بالإسلام و لم يسلم قتلوه حتّى لا يبقى بين المشرق و المغرب و مادون الجبل أحد إلّا أقرّ؛ 68

بر پيروان هيچ دينى وارد نمى‌شوند، مگر اين‌كه آنها را به خدا، اسلام و اقرار به نبوت حضرت محمد دعوت مى‌كنند. پس هرآن‌كه را اسلام نياورد، مى‌كشند تا اين‌كه از مشرق تا مغرب و پشت كوه كسى نباشد مگر اين‌كه ايمان آورد.