مى‌گستراند. بنابراين، بخش مهمى از آبادانى، رفاه، آسايش، توسعه اقتصادى و ...

در مدينه فاضله مهدوى، وام‌دار وجود امام معصوم و مصون از خطا و اشتباه است؛ زيرا وجود او به منزله انسان كامل، مايه خير و بركت به‌شمار مى‌رود كه با تصرفات خويش، همه مشكلات بشرى را پاسخ مى‌گويد.

2. امدادهاى آسمانى‌

بسيارى از انديشه‌وران مسائل اقتصادى و فرهنگى، با بيان اين‌كه انسان‌ها جزئى از طبيعتند و رفع همه گرفتارى‌هايشان با استفاده از همين امور دنيايى محقق مى‌شود، از عالم ماوراى طبيعت و امدادهاى آسمانى غافل مانده‌اند. آنان پنداشته‌اند كه ميان عوالم آسمانى و زمينى گسستى سترگ حاكم بوده و امكان هيچ‌گونه ارتباطى ميان اين‌دو نيست و لذا تنها خرد آدمى نيازهاى بشرى را برمى‌آورد. آيين‌هاى آسمانى از جمله اسلام بر اين انديشه مى‌تازند و با نقل داستان‌هايى از گذشتگان، اين نظريه‌ها را مردود مى‌شمرند و آن را واقع‌ناشدنى مى‌دانند.

در دوران ظهور نيز همانند يارى‌هاى آسمانى حضرت حق به مؤمنان، به شكل گسترده‌اى، امدادهاى آسمانى براى رفع مشكلات مادى و معيشتى و حتى فرهنگى بشر به يارى زمينيان مى‌شتابند. در حديث آمده است:

السنة التي يقوم فيها المهدي تمطر أربعا و عشرين مطرة يرى أثرها و بركتها؛ 60

سالى كه مهدى به پا مى‌خيزد، 24 گونه باران مى‌بارد كه پى‌آورد و بركتش چشم‌گير است.

هم‌چنين پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مى‌فرمايد:

يتنعّم امّتي في زمن المهدي نعمة، لم يتنعّموا قبلها قطّ يرسل السماء عليهم مدرارا و لا تدع الأرض شيئا من نباتها إلّا أخرجته ...؛ 61

امت من در زمان قيام مهدى، به نعمت‌هايى دست يابند كه پيش از آن و در هيچ دوره‌اى دست نيافته بودند. در آن روزگار، آسمان باران فراوان دهد و زمين هيچ روييدنى را در دل خود نگاه ندارد.

علامه طباطبايى در تفسير آيه‌ وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ، 62 مراد از وراثت زمين را انتقال منافع آن و استقرار بركت‌هاى‌