هركدام از اين تعاريف، به گوشه‌اى از جهانى شدن و نكته مثبتى از آن اشاره دارند و ازاين‌رو، تعريف جامع و كامل و پذيرفته همگان درباره آن وجود ندارد.

گفتنى است مباحث و ماهيت جهانى شدن، مانند بسيارى از مسائل علوم انسانى رسايى ندارد، بلكه هركسى به گونه‌اى به آن تعريف پرداخته و درباره آن اتفاق‌نظر وجود ندارد. شايد تعريف زير دربردارنده ديگر تعاريف باشد:

جهانى شدن فرآيندى اجتماعى است كه در حوزه سياست، كاهش نفوذ دولت‌هاى محور را به دنبال دارد و در حوزه اجتماعى، قيد و بندهاى اجتماعى را به كمترين مى‌رساند و در حوزه اقتصاد، فرامليتى عمل مى‌كند و مهم‌ترين ابزار آن مانند اينترنت، ماهواره، شبكه‌هاى تلويزيونى و ... گسترش مى‌يابند و جهان را به سوى يك‌سانى به پيش مى‌برند.

بيشتر تعريف‌ها درباره جهانى شدن، به نكاتى مثبت مى‌پردازند كه به نفع عموم است. اكنون به تاريخچه اين بحث مى‌پردازيم:

بحث و تئورى‌پردازى‌ها در مورد جهانى شدن و جهانى‌سازى بيشتر پس از سال‌هاى 1960 ميلادى رونق گرفته است. اين مفهوم سابقه چندانى در علوم اجتماعى ندارد. و از ميانه دهه هشتاد گسترش يافته است. 5

«به كمك مفهوم جهانى شدن، انتقال جامعه بشرى را به هزاره سوم مى‌توان درك كرد.» 6

اگرچه انديشه‌ورزان بحث درباره جهانى شدن را به تازگى درافكنده‌اند، اسلام به خصوص شيعه از گذشته به آن توجّه داشته است. آن‌گاه كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم به رسالت مبعوث شد، اعلام كرد كه از سلاله من مردى خواهد آمد كه عدالت را در تمام زمين اجرا خواهد كرد و امنيت را براى همه زمينيان به ارمغان خواهد آورد. 7 اگرچه در متون اسلامى لفظ جهانى شدن نيامده است، همه خصوصياتى كه دانش‌مندان براى جهانى شدن ذكر كرده‌اند، در تعابير اسلامى وجود دارد. چنان‌كه در حديثى آمده است:

عن أبي الرّبيع الشّاميّ قال سمعت أبا عبد اللّه عليه السّلام يقول إنّ قائمنا إذا قام مدّ اللّه عزّ و جلّ لشيعتنا في أسماعهم و أبصارهم حتّى لا يكون بينهم و بين القائم بريد يكلّمهم فيسمعون و ينظرون إليه و هو في مكانه. 8