خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ؛ 86

آن‌چه را به شما داده‌ايم به جدّ و جهد بگيريد.

يا يَحْيى‌ خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا؛ 87

اى يحيى، كتاب [خدا] را به جد و جهد بگير، و از كودكى به او نبوّت داديم.

وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‌ءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ؛ 88

و هرچه در توان داريد از نيرو و اسب‌هاى آماده بسيج كنيد، تا با اين [تداركات‌] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان‌] ديگرى را جز ايشان- كه شما نمى‌شناسيدشان و خدا آنان را مى‌شناسد- بترسانيد. و هرچيزى در راه خدا خرج كنيد پاداشش به خود شما بازگردانيده مى‌شود و بر شما ستم نخواهد رفت.

انسان منتظر نيز مهارت دارد كه داشته‌هاى خود را اعم از هويت و فرهنگ خويش حفظ كند و اجازه نخواهد داد كه خط قرمزهاى مكتب او در برابر شبهات و حمله‌هاى دشمن اعم از تهاجم نظامى و شبيخون فرهنگى محو شود، بلكه با كسب قدرت و توان لازم به دفاع از هويت و فرهنگ خويش مى‌پردازد. بنابراين، آمادگى براى نبرد نهايى، از مهم‌ترين سياست‌هاى راه‌بردى منتظران است. امام موسى كاظم عليه السّلام مى‌فرمايد:

هركس اسبى را به انتظار امر ما نگاه دارد و به سبب آن، دشمنان ما را خشمگين سازد، درحالى‌كه منسوب به ماست، خداوند روزى‌اش را فراخ گرداند و به او شرح صدر عطا كند و او را به آرزويش برساند و در رسيدن به خواسته‌هايش يارى‌اش كند. 89

آية اللّه آصفى مسئوليت‌هاى منتظران و امكاناتى را كه بايد كسب كنند، در دو جنبه رشد ايمانى، جهادى و آگاهى سياسى و ايجاد تشكيلات سياسى، نظامى، اقتصادى، ادارى و اطلاعاتى مى‌داند كه به ناچار در مانند چنين نبردى بايد موجود باشد. وى هم‌چنين معتقد است: