اين تشكيلات سياسى، نظامى، اقتصادى و اطلاعاتى بدون وجود نظام سياسى و دولت در جهان محقق نخواهد شد، و اين، همان دولت زمينه‌سازان است كه روايات زيادى مژده برپايى آن را داده‌اند و به ناچار شكل‌گيرى چنين نيرويى در زمين، ظهور امام عليه السّلام را نزديك مى‌گرداند و بدون آن، عوامل طبيعى ظهور امام فراهم نمى‌آيد. كسب چنين نيرويى نيازمند عمل و حركت در متن زندگى است و فقط «مترصد» بودن و به «انتظار» نشستن، به معناى منفى آن، دردى را درمان نمى‌كند. 90

حضرت ولى عصر عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف در توقيعى شريف با انتخاب فقيهان و راويان حديث به عنوان نماينده و حجت خود بر مردم‌ 91 نشان داده‌اند كه رابطه امام معصوم عليهم السّلام با مردم برقرار است و هيچ‌گاه امور جامعه‌ها نمى‌شود، بلكه همواره كسانى براى تربيت و اصلاح امور مردم و به ويژه در رخ‌دادهاى سياسى و حوادث واقعه حضور دارند. 92 بر همين اساس، بيشتر فقهاى شيعه، تشكيل حكومت اسلامى را در دوره غيبت ضرورى دانسته‌اند و معتقدند كه انتظار فرج به هيچ روى، ناسازگار با تشكيل حكومت اسلامى پيش از ظهور نخواهد بود، بلكه براى زمينه‌سازى ظهور بر منتظران است كه شرايط و زمينه‌هاى ظهور را فراهم كنند. امام خمينى رحمه اللّه نيز با چنين برداشتى از انتظار به تشكيل حكومت اقدام نمود. 93 ايشان با ردّ افكار انحرافى درباره برداشت‌هاى انحرافى و غلط از مهدويت و انتظار 94 و با تأكيد بر جنبه‌هاى سازنده و اثربخش آن، عقيده داشتند كه شيعيان حضرت ولى عصر عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف بايد براى پيروى از حضرت و براى خدا قيام كنند. 95 انقلاب اسلامى و تشكيل حكومت اسلامى ايران، خود گواه صادقى بر ظرفيت‌هاى سياسى و اجتماعى انتظار است كه مردم با اعتقاد به امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و دل‌بستگى به ايشان و روحيه انتظار فرج، به تربيت و آمادگى خود و جامعه پرداختند و موجبات تحقق وعده الهى و پيروزى حق بر باطل را محقق ساختند.

نتيجه‌

انتظار موعود، ظرفيتى عظيم و تأثيرى توان‌مند در تربيت و آماده‌سازى فرد و جامعه دارد و با استفاده از آن، مى‌توان الگوى مناسبى را براى تربيت سياسى‌