عزت‌مدارى‌

آزادسازى مردم از غل و زنجيرهاى گوناگون فردى و اجتماعى از نقش‌هاى دين است. اسارت و بردگى انسان براى انسان‌هاى ديگر، مايه ذلّت و پستى و كمال‌ناپذيرى او مى‌گردد و خداوند متعال از چنين ذلّتى نهى فرموده است. رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم در اين باره مى‌فرمايد:

كسى كه ذلّت خود را با ميل و رغبت بپذيرد، از خاندان ما نيست. 55

در فرهنگ دينى عزت متعلق به خدا و رسول و مؤمنان است:

مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ؛ 56

هركس سربلندى مى‌خواهد، سربلندى يكسره از آن خداست.

وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ؛ 57

عزت مخصوص خدا و رسول خدا و مؤمنان است.

و هيچ كافرى بر هيچ مؤمنى ولايت و تقدم ندارد:

وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا؛ 58

خداوند براى كافرين بر مؤمنين ولايت قرار نداده است.

خداوند آزادگى و حريت را براى انسان مى‌خواهد و هيچ عبوديت و ذلّتى را نزد مستكبران و زياده‌خواهان نمى‌پذيرد. 59 عزت‌بخشى و عزت‌مدارى از مهم‌ترين اهداف تربيتى پيامبران و اولياى ايشان بوده است. عزت نقشى اساسى در تربيت دارد، به گونه‌اى كه در صورت فقدان عزت، آدمى به هر فعل پستى تن مى‌دهد و به هر گناهى دست مى‌زند. درواقع ريشه تباه‌كارى‌ها در ذلت نفس است. از اين رو، مهم‌ترين راه براى اصلاح خود و جامعه عزت‌بخشى و عزت‌آفرينى است.

مهم‌ترين تلاش تربيتى بايد در جهت عزت‌بخشى و عزت‌مدارى باشد تا فرد و جامعه از تباهى و سقوط رهايى يابند و به زندگى نيك در اين جهان دست يابند.

عزت آن حالتى است كه نمى‌گذارد فرد مغلوب تباهى‌ها و ذلت‌ها گردد و شكست بخورد.

در آموزه انتظار، عزت مؤمنان نهفته است و نمى‌گذارد انسان تن به ذلت دهد.

انتظار، عزت مؤمنان است كه زير بار ستم ستم‌گران از بين نمى‌روند و در برابر