گفت: «پروردگارا، سينه‌ام را گشاده گردان و كارم را براى من آسان ساز.»

و ياران خويش را براى تحقق وعده‌هاى الهى نيز به صبر سفارش مى‌كرد:

قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ؛ 51

موسى به قوم خود گفت: از خدا يارى جوييد و پايدارى ورزيد، كه زمين از آن خداست؛ آن را به هركس از بندگانش كه بخواهد مى‌دهد؛ و فرجام [نيك‌] براى پرهيزكاران است.

خداوند تمام انبيا را به صبر و استقامت سفارش نموده است:

فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ؛ 52

پس صبر كن كه وعده خدا حقّ است، و زنهار تا كسانى كه يقين ندارند، تو را به سبك‌سرى واندارند.

فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ؛ 53

پس صبر كن كه وعده خدا حقّ است و براى گناهت آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت، شامگاهان و بامدادان ستايشگر باش.

انتظار نيز پايه‌اى محكم براى انسان معاصر به‌شمار مى‌رود تا به پشتوانه آن، در برابر مشكلات و سختى‌هاى اجتماعى و سياسى كمر خم نكند و با تكيه بر اين وعده الهى صبر و استقامت ورزد. انسان منتظر در عصر غيبت در برابر مشكلات و بلاها به جزع و فرياد و ذلّت و ضعف روى نمى‌آورد، بلكه هم‌چون كوهى قد علم مى‌كند و با استعانت از خداوند متعال و با تقويت ايمان استقامت مى‌ورزد و به انتظار تحقق وعده حتمى الهى ايستادگى مى‌كند.

انتظار، انسان را صابر و شكيبا تربيت مى‌كند و سعه صدر را در جان او مى‌نشاند و انسان به اين واسطه، صدر را سرلوحه رفتار خود قرار مى‌دهد و به علت ضعف توان در برابر قدرت دشمن از صحنه سياسى و اجتماعى خارج نمى‌شود و به مسير خود ادامه مى‌دهد. لذا پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمود:

خوشا به حال صابران در دوران غيبت آن حضرت .... 54