حق در برابر ناحق به معناى «عدل» در برابر «ظلم» و ديگرى حق به معناى «صحيح» در برابر باطل (ناصحيح). عدم رعايت و ترك اين دو جهت توسط مردم، منشأ پيدايى جنگ‌هاى دوران حكومت امير مؤمنان عليه السّلام شد. امام على عليه السّلام پايه حكومت خويش را براساس اقامه عدل و بازگرداندن امور اجتماعى به مجارى اسلامى بنا نهاد. ايشان در مورد حق‌مدارى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرموده است:

و كان عونا بالحقّ على صاحبه و المعلن للحقّ بالحقّ؛ 47

(پيامبر) كمك و ياور حق بود و با حق، صاحب حق را كمك مى‌كرد، اما نه به هرروشى، حتى باطل و ناصحيح، بلكه به وسيله حق، حق را آشكار مى‌ساخت.

ششم. عدالت، مساوات‌طلبى و تبعيض‌ستيزى‌

تحقق و اقامه عدالت، از اساسى‌ترين مبانى حكومت نبوى و علوى است. براى نمونه، عدالت‌ورزى از ديد امام عليه السّلام مايه روشنى چشم زمام‌داران و نفوذ محبت آنان در مردم و استحكام حكومت‌ 48 و باعث اقامه حدود الهى مى‌شود كه در سايه آن همه چيز احيا و راست مى‌گردد و يا فرموده‌اند:

جعل اللّه سبحانه العدل قوام الأنام و تنزيها من المظالم و الآثام و تسنية للإسلام؛ 49

خداى سبحان عدالت را مايه استوارى انسان‌ها و ستون زندگانى آنان، و سبب پاكى از ستم‌كارى‌ها و گناهان و روشنى چراغ اسلام قرار داد.

بالعدل تصلح الرعيّة؛ 50

با عدالت مردمان اصلاح مى‌شوند.

مى‌توان گفت هرنوع نابسامانى، نشان از بى‌عدالتى است. اگر عدالت هدف حكومت قرار گيرد و لوازم تحقق آن فراهم آيد، جامعه و امور سامان مى‌يابد و همگان لباس عافيت و سلامت و كرامت به تن مى‌كنند.

بديهى است كه عدالت و نفى هرگونه تبعيض، به منزله شعار اصلى حكومت عدل‌گستر مهدوى، ضامن تحقق عالى‌ترين سطح هم‌گرايى در عرصه گيتى و سپهر آفرينش خواهد گرديد، همان‌طور كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مى‌فرمايند: