امام باقر عليه السّلام، در توضيح بيشتر دعوت مهدوى مى‌فرمايد:

يدعو الناس إلى كتاب اللّه و سنّة نبيّه و الولاية لعليّ بن أبي طالب و البرائة من أعدائه؛ 45

او مردم را به سوى كتاب خدا، سنت پيامبر، ولايت على بن ابى طالب و بى‌زارى از دشمنان او دعوت مى‌كند.

بنابراين، هم‌گرايى مهدوى براساس چنين دعوتى به كتاب و سنت و احياى دوباره آن صورت مى‌پذيرد.

پنجم. احيا و اقامه حق و دفع باطل محور هم‌گرايى‌

اقامه و احياى حق و دفع باطل، از ملاك‌ها و مبانى هم‌گرايى در نظام سپهرى مهدوى است و اين اصل چه در سياست داخلى و چه خارجى اين نظام جارى است. به عبارت ديگر، حق‌مدارى و باطل‌ستيزى، جامع افراد و مانع اغيار است و از اصلى‌ترين مميزات دوستان و متحدان نظام مهدوى از دشمنان و معاندان آن به شمار مى‌رود، هم‌چنان كه اين اصل از بزرگ‌ترين آرمان‌هاى حكومت از نگاه على عليه السّلام است و ايشان بارها مبنا و دليل پذيرش حكومت را اقامه حق و ممانعت از باطل و مبارزه با آن اعلام نموده است. عبد اللّه بن عباس مى‌گويد:

در منطقه «ذى قار» در گذرگاه جنگ بصره، شرف‌ياب محضر امير مؤمنان عليه السّلام شدم. ديدم نعلين خود را وصله مى‌زند. در اين حال رو به من كرد و گفت: اين نعل چقدر ارزش دارد؟ در پاسخ گفتم: قيمتى ندارد.

على عليه السّلام فرمود: به خدا قسم! اين نعل كهنه در نظر من ارزش‌مندتر از حكومت بر شماست، مگر آن‌كه بتوانم حقى را برپا دارم، يا جلوى باطلى را بگيرم. 46

بدين ترتيب، امام عليه السّلام اقامه حق و دفع باطل را اساسى‌ترين وظيفه خويش مى‌شناسد و حكومت را براى تحقق حق به دست گرفته است. ديگر وظايف اصلى در سايه اين وظيفه سامان مى‌يابد و زمينه‌هاى سير به سوى اهداف متعالى در دولت حق فراهم مى‌شود و امنيت لازم به دست مى‌آيد و دين‌دارى، معنايى حقيقى مى‌يابد. گفتنى است، «حق» در نهج البلاغه به دو گونه به كار مى‌رود: يكى،