تقرير اول:

اين دليل مشتمل بر مقدمات زير است:

1. مطابق جهان‌بينى توحيدى، حاكميت* معقول و مقبول، حاكميت مطلق الهى است.

2. حكومت* اسلامى، تنها ابزار اعمال حاكميت الهى است (اصل لزوم سنخيّت بين نوع حاكميت و نوع حكومت)[1].

3. هدف از حكومت اسلامى، اجراى قانون الهى است كه متضمن تكامل مادى، معنوى، دنيوى و اخروى انسان‌ها مى‌باشد.

4. هر حكومتى نياز به حاكم و رهبرى شايسته دارد.

5. حكمت الهى، تعيين پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و امامان معصوم را از سوى خداوند به عنوان رهبر براى تبيين، تأمين و تضمين قوانين الهى، ايجاب نموده است.

6. در عصر طولانى غيبت و عدم دسترسى به معصوم نيز تعيين نزديك‌ترين افراد به معصوم (در دو خصيصه مهم علم و عمل) به عنوان نايب و جانشين آن، براساس حكمت الهى ضرورى مى‌باشد.

7. فقيهان شايسته وارسته، نزديك‌ترين افراد به معصوم مى‌باشند.

نتيجه: رهبرى فقيهان جامع شرايط به مقتضاى حكمت الهى در عصر غيبت‌

[1] - براى توضيح بيشتر، به بخش اصطلاح‌نامه همين اثر مراجعه شود.