عجيبى بوده، كه امام صادق براى بيان معارف اسلامى از فرصت استفاده كردند.

همان سه نكته يى كه در زندگى امام سجاد بود- معارف اسلامى، مسأله امامت، و بخصوص تكيه بر روى امامت اهل بيت- سومى در دوران زندگى امام صادق، در اين دوران اول، به وضوح مشاهده مى شود.

البته اين جا مسأله امامت را بايد مطرح كرد، كه ببينيد چه مى كردند. يك نمونه اين است- اين روايتى كه بنده اينجا يادداشت كردم- عمر بن ابى القدام مى گويد: رَأَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَوْمَ عَرَفَهَ بِالْمَوْقِفِ وَ هُوَ يُنَادِى بِأَعْلَى صَوْتِهِ‌ (22) حضرت در عرفات در روز عرفه- در وسط مردم ايستاده بودند و به اعلى صوت، با فرياد جمله يى را مى گفتند. به يك طرف رو مى كردند و اين جمله را مى گفتند، بعد به يك طرف ديگر رو مى كردند و اين جمله را مى گفتند، بعد به يك طرف ديگر رو مى كردند و مى گفتند به چهار طرف رو مى كردند و اين مطلب را با فرياد مى گفتند- حالا آن چيست؟ وَ هُوَ يُنَادِى بِأَعْلَى صَوْتِهِ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ الْإِمَامَ‌ (23)، مى بينيد، توجه به معناى امامت است. بيدار كردن مردم نسبت به حقيقت امام، كه امامت چيست؟ و آيا اينها كه سركارند، شايسته امامتند يا نه؟

ثُمَّ كَانَ عَلِىُّ بْنُ أَبِى طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ ثُمَّ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِىُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِىٍّ ع ثُمَ‌ (24). مى گويد سؤال كردم، هَهْ فَيُنَادِى ثَلَاثَ مَرَّاتٍ لِمَنْ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ يَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ اثْنَىْ عَشَرَ صَوْتاً (25). هر طرفى سه بار فرياد مى كرد و اينها را مى گفت؛ حضرت دوازده مرتبه اين جمله را در عرفات تكرار كرد، بعد مى گويد پرسيدم كه آن‌ هِه‌، يا هه‌ يعنى چه؟ گفتند در لغت مثلًا بنى فمين، يا بنى فلان‌، يعنى‌ من‌. كنايه است از من‌. يعنى بعد از محمد ابن على، من امام هستم. اين، يك نمونه است.