نشناختى تا هركس را بر باطل است بشناسى ...

بنابراين تعليم والاى علوى‌[1]، معيار شناخت حق، خود حق است. اگر بر خلاف اين دستور، معيار شناخت حق و مبانى مكتب، افراد و انسانها قرار گرفتند، چون درك و دريافتها نسبى است و انسانها همواره دچار اشتباهند، ناگزير در شناخت حق و حقيقت اشتباهاتى اصولى روى خواهد داد، ليكن اگر معيار خود حق و حقايق دين بود، و انسان شناختى اصولى از مكتب داشت، هيچگاه تزلزل و ترديدى درباره كارآيى ارزشهاى دينى پديد نمى‌آيد، و با رويارويى با هرصحنه و حادثه‌اى، يأس حاصل نمى‌شود.

در اين دوره بيش از پيش فهميده مى‌شود كه فلسفه اين‌همه تأكيد بر انتظار و اميد چيست؟ اكنون در اين پيشگفتار چند تعليم آموزنده در اين موضوع مهم و حياتى مى‌آوريم:

پيامبر اكرم «ص»:

* الامام الرضا «ع»، عن آبائه «ع» قال: قال رسول اللّه «ص»: افضل اعمال امّتى انتظار فرج اللّه- عزّ و جلّ.[2].

- امام رضا «ع) از پدران خود روايت مى‌كند كه پيامبر «ص» فرمود: بهترين اعمال امّت من انتظار فرج خدايى است.

امام سجاد «ع»:

* ... إنّ اهل زمان غيبته القائلين بامامته، و المنتظرين لظهوره، أفضل من أهل كلّ زمان، لانّ اللّه- تعالى ذكره- أعطاهم من العقول و الأفهام و المعرفة ما صارت به‌

[1] - طه حسين نويسنده شهير مصرى درباره اين كلام مى‌گويد:« ... من جوابى گيرنده‌تر و بهتر از اين جواب( چون اين كلام امام، در پاسخ به كسانى است كه گفتند: آيا مى‌شود طلحه و زبير و عايشه بر باطل باشند ...) كه كسى را در هرمنزلتى باشد از خطا مصون نمى‌دارد، نديده و نشنيده‌ام ... آرى از وقتى كه وحى خاموش شد چنين پاسخى شنيده نشده است.

نقش وعاظ در اسلام/ 218 به نقل از« الفتنة الكبرى ج 2 ص 43».

[2] -« بحار» 5/ 122.