بايد بهوش بود، و ژرفبينانه نگريست، و وسوسه‌هاى ناهنجار را از دل و درون دور ساخت، و در ايمان به اصالت راه و كارآيى مكتب تزلزل راه نداد، و همچون گذشته دلى سرشار از اميد به درخشش اسلام ناب محمدى و علوى و مهدوى داشت، و در زمره منتظران واقعى درآمد ...

آرى! روزگارى است كه اگر انديشمندان ما و نسل آگاه ما لحظه‌اى غفلت كنند، و در برابر تندباد حوادث و هجوم اهريمن يأس و سرخوردگى، هوشيارانه و مردانه نايستند، و مقاومتى اصولى نشان ندهند، به پرتگاههايى درافتند كه نجاتى در آن نباشد.

اكنون روزگار ضرورت هوشياريهاى فوق العاده است. بايد درست انديشيد و اصول مكتب را با خود مكتب سنجيد، و از خود مكتب براى مكتب معيارهايى برگزيد، و حق را معيار حق شناخت، و خامى و كوتاه‌فكرى و فهمهاى ارتجاعى و برداشتهاى نابخردانه و نادرست از آيين و مكتب را به حساب اصل مكتب نگذاشت، و برخى عملكردها و جهتگيريها را معيار ردّ يا قبول مرام و عقيده ندانست. و اين سخن جاودانه امام على «ع» را بايد همواره در نظر داشت و معيار سنجش در حوزه انديشه و عمل قرار داد:

* انّ دين اللّه لا يعرف بالرّجال، بل بآية الحقّ، فاعرف الحقّ تعرف أهله ...[1]

- دين خدا به وسيله مردان (و تشخيصها و عملكردهاى آنان) شناخته نمى‌شود، بلكه به نشانه روشن حق شناخته مى‌شود. پس حق را بشناس تا اهل حق (و عمل‌كنندگان به حق) را بشناسى ...

و در نهج البلاغه، چنين آمده است:

* ... إنّك لم تعرف الحقّ فتعرف أهله، و لم تعرف الباطل فتعرف من اتاه ...[2]

- تو حق را نشناختى تا اهل (عمل‌كنندگان به) حق را بشناسى، و باطل را

[1] -« بحار» 6/ 120.

[2] -« نهج البلاغه» 1213.