و هزار چوب بر در سراى بزدندش از پس آنكه او اين چوب را باميد شفيع ببيست هزار دينار نشاپورى بازمى‌خريد، و بنفروختند و گفتند «اگرچه اين ضياع ترا درست بود چرا بحكم فرمان نرفتى و بعد از آن حال ننمودى تا آنچه واجب آيدى‌[1] بفرموديمى‌[2].»

*** 3- و اين از بهر آن بوده است تا چون ديگران اين حال بشنوند كس زهره ندارد كه در فرمان پادشاه تقصير كند.

4- و هرچيزى همچنين كه بپادشاه تعلّق دارد و او را رسد كه آن كند و يا فرمايد چون مالش دادن و گردن زدن و دست و پاى بريدن و خادم كردن و هر سياستى كه باشد و اگر كسى بى‌دستورى و فرمان پادشاه چنين چيزى كند تا[3] چاكر و درم خريده خويش را[4] همداستان نبايد بود و او را مالش بايد داد تا ديگران خويشتن را بشناسند و عبرت گيرند.

حكايت‌

5- چنين گويند كه پرويز بهرام چوبين را 34 در ابتدا نيكو مى‌داشت چنانكه يك ساعت بى‌او نبودى و در شراب و شكار]64 a[ و خلوت از خويشتن جدا نداشتى، و اين بهرام چوبين سوارى يگانه بود و مبارزى بى‌همتا. مگر[5] روزى ملك پرويز را[6] از عمّال هرات‌[7] و سرخس سيصد اشتر سرخ‌موى آوردند بر هريكى خروارى بار از حوايج و ديگر متاع. بفرمود تا همچنان بسراى بهرام چوبين بردند تا او را در مطبخ فراخى بود.

[1] - آيدى‌N : آمدى‌C : بودى‌PR

[2] - بفرموديمى‌N : بفرمودمانى‌K : بفرمودمى‌PC

[3] - تاR : ياC -:NP

[4] - راPCR -:N

[5] - مكرP : ملك‌C -:NR

[6] - راN -:PCR

[7] - هرات‌R : فرات‌C : فراه‌N : هرى‌P