فصل نهم اندر مشرفان دولت و كفاف ايشان‌

1- كسى كه بر وى اعتمادى تمام است او را اشراف فرمايند تا آنچه بدرگاه رود او مى‌داند و بوقتى كه خواهند و حاجت افتد مى‌نمايد و اين كس بايد كه از دست خويش بهر ناحيتى و شهرى نايبى فرستد سديد و كوتاه‌دست تا اعمال و اموال را تيمار مى‌دارد و آنچه رود از اندك و بسيار بعلم ايشان باشد نه چنانكه بسبب مشاهره و مزد ايشان بارى بر رعيت افتد و بتازگى رنجى بحاصل شود. و آنچه ايشان را بكار بايد از بيت المال بدهند تا ايشان را بخيانت كردن و رشوت ستدن حاجت نيفتد و آن فايده كه از راستى كردن ايشان حاصل شود ده چندان و صد چندان مال باشد كه بديشان دهند بوقت خويش.