عمومى و فرهنگ جامعه علمى دنبال كرد. در زمينه فرهنگ عمومى بايد به تلقى‌هاى جامعه و عموم مردم درباره مهدويت اشاره نمود. خوش‌بختانه در چند سال اخير گرايش عمومى به مهدويت افزايش نسبى خوبى داشته است.

مهم‌ترين نمود آن را مى‌توان احيا و فعال شدن مراسم دعاى ندبه در نقاط مختلف كشور دانست. برگزارى همايش‌ها، سمينارها، برنامه‌هاى تلويزيونى- راديويى، رسانه‌ها و مطبوعات نمودهاى ديگر آن است. البته تحولات جهانى نيز در گسترش فرهنگ مهدويت مؤثر بوده است. شكل‌گيرى و پيدايش پديده جهانى شدن و به همراه آن، هزاره‌گرايى در جهان و هم‌چنين بحران‌ها و ظلم و ستمى كه در سراسر جهان گسترش يافته، همانند قتل‌عام مسلمانان در بوسنى، عراق و فلسطين، توجه بيشتر مسلمانان را به مسئله مهدويت و فرج جلب كرده است.

اما در عرصه فرهنگ عمومى هنوز مى‌توان خلأهايى را شناسايى كرد.

يكى از امور مهم در اين عرصه، به رغم علاقه وافر، نبود اعتقادات و ديدگاه‌هاى صحيح در اين‌باره است. بسيارى از مردم هنوز ديدگاه صحيحى از فرهنگ مهدويت ندارند و حتى مهم‌تر از آن مى‌توان به عدم پاى‌بندى عملى به فرهنگ مهدويت در جامعه امروز اشاره كرد. دوست‌داران حضرت مهدى بسيارند و تمامى مردم مسلمان ما چشم انتظار ظهور فرج هستند، اما صرف اعتقاد كافى نيست. ما در زندگى روزمره هم بايد هم‌آهنگ و سازگار با فرهنگ مهدوى زندگى كنيم. اگر بى‌عدالتى را نامناسب مى‌دانيم، بايد در عمل نيز از آن دورى كنيم. به هر حال، نكته كلى، خلأ نهادينه شدن فرهنگ مهدوى در زندگى روزمره ماست.

در زمينه علمى نيز خلأ مشهودى در تبيين روزآمد و علمى ابعاد مسئله مهدويت وجود دارد. براى مثال، اخيرا مجله علمى- تخصصى منتشر شد، اما به‌رغم تلاش محققان و دست‌اندركاران اين نشريات هنوز از وضع مطلوب‌