فاصله بسيارى دارد. نخستين دوره‌هاى تخصصى در حوزه علميه آغاز شده است، اما هنوز در دانشگاه‌ها درسى به نام مهدويت نداريم. حتى در رشته علوم سياسى اخيرا قدم‌هايى براى سازماندهى درسى به نام «مباحث سياسى مهدويت» برداشته شده كه اقدامى خودجوش بوده و هنوز در سرفصل‌هاى اصلى اين رشته قرار نگرفته و درسى اختيارى تلقى مى‌شود. البته اين بدان معنا نيست كه گنجينه عظيم معارف مهدوى را ناديده بگيريم، ولى چنان‌كه شيخ طوسى رحمه اللّه در آغاز كتاب شريف تلخيص الشافى اظهار مى‌دارد، ما بايد همواره مباحث دينى- اعتقادى خود را به زبان روز و با آخرين تدقيقات و مطالعات ارائه كنيم و به نيازهاى علمى زمانه خود توجه نماييم.

4. چه راه‌كارهايى براى كاربردى كردن اين فرهنگ وجود دارد؟

براى كاربردى كردن فرهنگ مهدويت در عرصه‌هاى مختلف فرهنگ عمومى و جامعه علمى توجه به نكاتى ضرورى است. نخستين قدم در فرهنگ عمومى تلاش براى نهادينه كردن اين فرهنگ است. و گام نخست در اين زمينه، ترويج صحيح فرهنگ مهدوى در بين نسل جوان است. بايد فرهنگ مهدوى را در مدارس، دبيرستان‌ها و دانشگاه‌هاى خود مطرح و ترويج كنيم. براى اين كار بسيجى‌وار و فراگير بايد فعاليت كرد.

البته گاه با آفت ديگرى هم مواجه مى‌شويم؛ به‌رغم شكل‌گيرى نهادها و مؤسسات مختلفى كه در زمينه فرهنگ مهدوى كار مى‌كنند، متأسفانه هنوز هم‌آهنگى مناسبى بين آنها وجود ندارد. امكانات محدود ما با مديريت هم‌آهنگ همراه نيست. كارهاى تكرارى و موازى را بايد به حداقل رساند و از امكانات، حداكثر بهره را برد. بنابراين، پيشنهاد مى‌دهم ستادى از نهادها و سازمان‌هاى مختلف مربوط به مباحث و فرهنگ مهدوى تشكيل شود كه دبيرخانه دائمى داشته باشند و استراتژى‌هاى كلان توسعه فرهنگ مهدوى در