تماس و هم گرايى بين انسان‌ها گسترش يابد، و در نتيجه، فضاى اجتماعى پيشين به نفع فضاى اجتماعى بزرگ‌تر جديد تحت الشعاع قرار گيرد و به تدريج حذف شود. پس بعد سخت‌افزارى جهانى شدن از اين جهت منشأ بحران مى‌شود كه انسانى كه هميشه فكر مى‌كرد اين پديده سياه است يا سفيد و به شيوه خاصى به آن نگاه مى‌كرد، وقتى آگاه مى‌شود انسان‌هاى ديگرى كه مثل او زندگى مى‌كند، در جاى ديگر اين پديده را به شكلى ديگر مى‌بينند، اين ترديد و سؤال برايش پيش مى‌آيد كه آيا واقعا اين نحوه‌اى كه من تا به حال نگاه مى‌كردم، درست بوده يا آن‌چه ديگرى مى‌بيند. از اين‌رو، از بين رفتن مرزهاى هويتى سبب شده كه انسان‌ها به نوعى در تعامل و اصطكاك يا در نزاع تمدن‌ها و فرهنگ‌ها با هم قرار بگيرند و خود اين پديده موجب شده است كه بحران معنا و بحران هويت شكل بگيرد. بحران هويت، ملازم بحران معناست. هويت يعنى اين كه انسان چه كسى است؛ همان معيارها و شاخص‌هايى كه او را از ديگران متمايز مى‌كند و با عده ديگرى مشترك مى‌كند. چنان كه گفته شد، انسان‌هايى كه در مكان‌هاى مختلف زندگى مى‌كردند، هر كدام نظام معنايى خاصى داشتند كه از مناطق ديگر متفاوت بود. اين نظام معنايى، شاخص‌هاى شناسايى مشترك بودند. پس خصلت سخت‌افزارى جهانى شدن با ادغام فرهنگ‌ها و تمدن‌ها در يك فرهنگ فراگير جهانى، زمينه‌ساز يك شوك شده است. ممكن است بگوييم اين شوك از بين مى‌رود، اما به هر حال اين پديده شكل گرفته است و از آن به بحران هويت ياد كرده‌اند.

البته تأثير گذارى جهانى شدن را به لحاظ سخت‌افزارى، با گسترش آگاهى انسان‌ها نيز مى‌توان توضيح داد. توسعه و گسترش رسانه‌هاى ارتباطى پيشرفته در فضاى جهانى شدن، زمينه دسترسى انسان‌ها را به لحاظ ابزارى افزايش داده است. گسترش دسترسى به اطلاعات، سبب تأملات بيشتر