نسبى شمردن گفتمان غربى، امكان گفتمان‌هاى ديگر را در عرصه جهانى فراهم مى‌سازد. از همين رو، بايد بر خصلت پساساختارگرايى در پسامدرنيسم توجه نمود. پساساختارگرايى، هر پديده اجتماعى را تحت تأثير سيال ساختارهاى اجتماعى مى‌داند. برخلاف نگرش‌هاى تعيين كنندگى ساختارى و نيز مبناگرايانه موجود در نظريه مدرن، هيچ مبنايى براى معرفت و حيات سياسى- اجتماعى انسان‌ها وجود ندارد، و در نتيجه، هويت انسان‌ها نه بر اساس معيارهاى از پيش تعيين شده بلكه مطابق با شرايط خاص اجتماعى موجود تعيين مى‌گردد كه خود محصول روابط قدرت به شمار مى‌روند (دريفوس، 1376: 130).

از اين جهت، هيچ مبناى ذاتى براى برترى گفتمانى بر ديگر گفتمان‌ها وجود ندارد و تنها روابط قدرت و هژمونيك بين آنها، تعيين‌كننده جريان مسلط است. جهانى شدن از اين جهت، در شرايط خاصى بازتوليد گفتمان مدرنيسم را بر عهده داشته، اما چون هيچ منطق ذاتى براى تداوم يك گفتمان وجود ندارد و گفتمان‌ها امرى سيال، محتمل و زوال پذير تلقى مى‌شوند) 2001 ,ualcaL .(، جهانى شدن در شرايط جديد با افول مدرنيسم، خصلتى متفاوت مى‌يابد و زمينه هويت‌ها و گفتمان‌هاى ديگر را فراهم مى‌سازد. از اين‌رو، جهانى شدن با فعال شدن هويت‌هاى متفاوت و متكثر همراه مى‌گردد كه از آن به ظهور سياست هويت در عصر جهانى شدن تعبير مى‌شود-) 12 -4 :1995 ,ttocS (. فعال شدن هويت‌هاى به حاشيه رانده شده در دو دهه اخير، همانند رنگين‌پوستان، جنبش‌هاى فمينيستى (هويت مبتنى بر جنسيت) و بنيادگرايان دينى (هويت‌هاى مبتنى بر مذهب)، نمود بارزى از چنين وضعيتى است (نك: كاستلز، 1382).