غربى باشد، در چنين صورتى نيز جهانى شدن با مهدويت اسلامى سازگار نخواهد بود؛ زيرا سرمايه‌دارى غربى تنها به كسب سود بيشتر اهميت مى‌دهد و در نتيجه، موجب ظلم و ستم بر جامعه جهانى است، و ديگر آن كه نگاه مادى- اقتصادى دارد و غايت آن سود و منافع اقتصادى است. در حالى كه اقتصاد از منظر اسلامى، تنها نيازهاى بشرى را براى تكامل و نيل به سعادت تأمين مى‌كند. به علاوه، ايده عدل و داد در مهدويت اسلامى با سيطره صاحبان زر و زور ناسازگارى دارد و آن حضرت عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف خود با آن مقابله خواهد كرد.

ب) قرائت سازگار جهانى شدن با مهدويت اسلامى‌

اگر مراد از جهانى شدن، فرايند گسترش تكنولوژى ارتباطى باشد و بدان به مثابه وضعيتى سخت‌افزارى و ابزارى نگريسته شود كه با محتوا و نرم‌افزار خود رنگ مى‌گيرد، چنين قرائتى مى‌تواند با مهدويت اسلامى، سازگار بلكه مستلزم باشد.

چنان‌كه در مباحث گذشته مطرح شد، از منظر نوشتار حاضر بايد جهانى شدن را به مثابه ظرفى لحاظ كرد كه بر اثر گسترش تكنولوژى ارتباطى فراهم آمده و انسان‌ها را در وضعيت ارتباطى جديدى قرار داده و موجب افزايش آگاهى انسان‌ها از محيط و هم‌نوعان خويش گشته است. بر اين اساس، خصلت ذاتى جهانى شدن ويژگى ظرف بودن و ابزارى آن است و محتواها، مكاتب و نگرش‌هاى مختلف تنها در چنين ظرفى تحقق مى‌يابند يا خود را بر آن تحميل مى‌كنند. بنابراين، هر محتوايى از آن تفكيك پذير است و بر آن عارض مى‌شود.

به نظر مى‌رسد مهدويت اسلامى با چنين قرائتى كاملا سازگارى، بلكه تلازم دارد. عناصر چهارگانه ذاتى جهانى شدن بر اين اساس تامل‌پذير است.

" تحقق ابزارى فضاى ارتباطى"، موجب پيوند انسان‌ها در همه جهان‌