يكديگر آنها را با مهدويت اسلامى سنجيد:

الف) وجوه ناسازگار جهانى شدن با مهدويت اسلامى‌

1. جهانى شدن به معناى پروژه غربى‌سازى؛ اگر مراد از جهانى شدن، غربى شدن يا امريكايى شدن باشد، بدون ترديد چنين نگرشى با آموزه‌هاى دينى از يك سو و انديشه مهدويت اسلامى از سوى ديگر ناسازگار است.

مهم‌ترين وجوه ناسازگارى را مى‌توان در مبانى فكرى- نظرى آنها دانست.

در حالى كه تمدن غربى بر محوريت انسان استوار است؛ انديشه اسلامى- مهدوى بر محوريت خالق هستى مبتنى است. تمدن غربى بر تفكيك دين و سياست پاى مى‌فشارد، اما در اسلام دين و سياست در هم تنيده‌اند. دغدغه تمدن امروز غرب آزادى انسان است، ولى دغدغه دين، فضيلت و سعادت است. غرب بر خرد خودبنياد ابزارى استوار است، مهدويت و انديشه اسلامى بر عقل همسو با وحى و عقل غايت‌مدار. تمدن غرب بر سيطره و استثمار استوار است، مهدويت اسلامى بر عدل و رهايى بخشى تمامى انسان‌ها. با چنين تمايزاتى، ناسازگارى مهدويت اسلامى با اين تفسير از جهانى شدن آشكار خواهد بود.

2. جهانى شدن به معناى سيطره تكنولوژيك غرب؛ وجه ديگرى از جهانى شدن وجود دارد كه با ايده مهدويت اسلامى ناسازگار است. اگر مراد از جهانى شدن، وضعيت تكنولوژيك جديد باشد كه هم‌اكنون غرب با كنترل ابزارهاى ارتباطى بر آن سيطره دارد، چنين معنايى هم با ايده مهدويت اسلامى، سازگارى نخواهد داشت. در چنين وضعيتى هرچند نگاه ابزارى و فرايندى به جهانى شدن وجود دارد، اما با تفسير نخست هم‌سان است، نتيجه آن، سيطره فرهنگ و تفكر غربى خواهد بود.

3. جهانى شدن اقتصاد سرمايه‌دارى غربى؛ اگر به جهانى شدن تنها از منظر اقتصادى توجه شود و مراد از آن سيطره و گسترش نظام سرمايه‌دارى‌